357502753

ROZDZIAŁ III

FOTOGRAMETRYCZNA OSNOWA TERENOWA

§ 5

Wymagania dotyczące terenowej osnowy fotogrametrycznej

1.    Wymagania dotyczące terenowej osnowy fotogrametrycznej nie różnią się w sposób istotny od wymagań jakie formułowane są dla innych opracowań fotogrametrycznych. Osnowa terenowa pozwala na wyznaczenie elementów orientacji zdjęć względem układu współrzędnych geodezyjnych i wpasowanie opracowania fotogrametrycznego w ten układ.

2.    Liczba punktów terenowej osnowy fotogrametrycznej zależy od liczby zdjęć i kształtu bloku oraz od techniki wykonania zdjęć (a w szczególności od tego czy położenia środków rzutów i kątowe elementy orientacji zdjęć zostały określone techniką satelitarnego systemu określania położenia GPS i bezwładnościowego systemu orientacji INS oraz od dokładności tych danych).

3.    W opracowaniach fotogrametrycznych zagęszczenie osnowy terenowej i wyznaczenie orientacji zdjęć następuje najczęściej w procesie aerotriangulacji. W cyfrowych technologiach opracowania zdjęć fotogrametrycznych aerotriangulacja może być wykonywana na podstawie zeskanowanych zapisanych cyfrowo zdjęć lub przy zastosowaniu innych procedur z zachowaniem zaleceń ujętych w wytycznych technicznych G-1.8 “Aerotriangulacja analityczna” (GUGiK - 1984). Niniejsze wytyczne nie obejmują procesu aerotriangulacji.

4.    Wytyczne dotyczące polowej osnowy fotogrametryczne i sygnalizacji punktów zawarto w wytycznych technicznych K-2.7 „Zasady wykonywania prac fotolotniczych”, GUGiK 1999. Poniżej podano tylko szczególne wymagania dotyczące sygnalizacji punktów osnowy terenowej i wyboru fotopunktów naturalnych, które są inne od wymagań stawianych dla opracowań tradycyjnych:

1) wielkość znaku sygnalizującego punkt w terenie (średnica, bok) powinna być nie mniejsza niż 3-krotna terenowa wielkość wymiaru boku pojedynczego piksela,

5