3725451929

antygenów ojcowskich. Poronienia samoistne częściej występują u par posiadających wspólne allele HLA KI. I i II a także homozygotyzm u matki i płodu. Próbuje się podawać podskórnie kobietom roniącym wyizolowane z krwi obwodowej limfocyty męża w celu wytworzenia u żony przeciwciał blokujących działających protekcyjnie wobec płodu.

Konflikt serologiczny matczyno-płodowy (choroba hemolityczna noworodków)

Obejmuje głównie antygeny układu Rh, ABO (słabszy przebieg), rzadko inne.

Klasyczny konflikt: antygen D (Rh+) występuje na erytrocytach dziecka, nie ma go matka, która wytwarza przeciwciała anty-D. W czasie trwania ciąży ok. 0,1 - 0,2 ml krwi dziecka przedostaje się do matki, więcej w czasie porodu zwłaszcza zabiegowego. U matki przeciwciała anty-D powstają od 6 tygodni do 3 miesięcy po porodzie. Każda następna ciąża zwiększa ich miano. Obecnie matce po urodzeniu dziecka Rh+ podaje się przeciwciała anty-D. (Zmniejsza to ryzyko powikłań u dziecka o 90%, a dodatkowe podanie surowicy anty-D w 28 tygodniu ciąży zmniejsza wystąpienie choroby hemolitycznej do 0,1%). Przeciwciała anty-D łącza się z erytrocytami Rh+ pochodzącymi od dziecka. Powstałe kompleksy są wiązane przez swoiste limfocyty B i przekazują sygnały supresyjne.

Diagnostyka konfliktu serologicznego - test antyglobulinowy (odczyn Coombsa).

Studenci oglądają odczy Coombsa bezpośredni (wykrywa przeciwciała oplaszczone na krwinkach badanego np. choroba hemolityczna noworodków, niedokrwistości autohemolityczne, odczyny potransjuzyjne) i pośredni odczyn Coomsba (wykrywa przeciwciała u matki przeciwko antygenom krwiakowym płodu łub u biorcy przeciwko krwinkom dawcy)

13. Przypadki kliniczne chorób o podłożu immunologicznym.