14
Krzywa Phillipsa to w ekonomii krzywa ilustrująca związek pomiędzy stopą bezrobocia a stopą inflacji, przy założeniu pewnej oczekiwanej stopy inflacji. Polega na tym, że próbuje znaleźć zależność pomiędzy stopą bezrobocia a stopą inflacji. Pokazuje ona, czy jest między nimi związek i jak się kształtuje.
Inflacja - zjawisko monetarne wywołane wzrostem ilości pieniądza na rynku, czego skutkiem jest wzrost cen. Przeciwieństwem inflacji jest deflacja.
Przyczyny inflacji:
a) nadmierna emisja pieniędzy
b) niespodziewany i gwałtowny wzrost kosztów produkcyjnych (np. surowców energetycznych), który prowadzi do ograniczenia zagregowanej podaży
c) wzrost zagregowanego popytu w gospodarce
d) niezrównoważony budżet państwa (wydatki z budżetu przewyższają wpływy)
e) przeinwestowanie gospodarki (nadmierne rozwinięcie procesu inwestycyjnego finansowanego przez państwo)
f) ingerencja państwa w politykę emisyjną Banku Centralnego, co prowadzi w rezultacie do nadmiernej ilości pieniądza
g) wadliwa struktura gospodarki
h) import inflacji (wraz ze wzrostem cen artykułów importowanych przez dany kraj następuje wzrost kosztów produkcji, a co za tym idzie wzrost cen)
i) długookresowe dodatnie saldo bilansu handlowego
j) monopolizacja gospodarki
k) zadłużenie głównych przedsiębiorstw w danym sektorze Inflację z punktu widzenia jakościowego rozróżniamy na:
a) inflację popytową - to taka, która zwiększa popyt w danym kraju i przez to prowadzi do wzrostu cen,
b) inflację podażową - ceny mogą rosnąć również z tego powodu, że tzw. wsad surowcowy podrożał. Surowce podrożały i w związku z tym wszystkie towary oparte na nim drożeją.
Inflację dzielimy z punktu widzenia ilościowego na:
a) pełzającą - nie przekracza 5% rocznie, inflację- oscyluje w granicach 5-10% rocznie,
b) inflację umiarkowaną (kroczącą) - oscyluje w granicach 5-10% rocznie,
c) galopującą - roczny wzrost cen według stopy dwu- lub trzycyfrowej,
d) megainflacja - stan pośredni między inflacją galopującą i hiperinflacją,
e) hiperinflacja - miesięczny wzrost cen przekracza 50 %.
Do przesłanek handlu międzynarodowego zalicza się:
a) zasoby wewnętrzne,
b) cenę (lepiej kupić ten sam produkt wyprodukowany taniej za granicą i sprowadzić go do kraju niż wyprodukować go w kraju za większe koszty produkcji),
c) import produktów konsumpcyjnych i produkcyjnych, których w kraju wytwarzać się nie da (warunki geologiczne, klimatyczne, technologiczne),
d) import produktów konsumpcyjnych i produkcyjnych, które wytwarza się w niedostatecznych ilościach,
e) jakość.
Import jest elementem rozwoju gospodarczego a eksport zarabia na importowane towary.
Eksport pozwala wytworzyć znacznie większą i bardziej różnorodną produkcję. Pozwala tym samym lepiej i szybciej dostosować strukturę dochodu narodowego do rosnących potrzeb konsumpcyjnych społeczeństwa i potrzeb rozwojowych gospodarki narodowej.
Ogólnie rzecz ujmując eksport przynosi pokaźne korzyści ekonomiczne.