4126968823

Rys. III/8. Schemat wyznaczania współczynnika tarcia metodą spęczania próbki klinowej

Należy zwrócić uwagę, że - ze względu na niejednorodny rozkład nacisków jednostkowych na powierzchni spęczanego klina - równanie (III.23) jest przybliżone. W związku z tym wyniki pomiarów mogą być obarczone znacznym błędem, a ponadto zależą od kąta a i pozostałych wymiarów klina [5]. Odpowiednie poprawki można wprowadzić, analizując proces spęczania za pomocą metody elementów skończonych (MES).

W metodzie niezależnego pomiaru sił (rys. III/9) próbkę ściska się pomiędzy dwoma kowadłami 2 znaną siłą F i mierzy równocześnie siłę P działającą na uchwyt 3, która wywołuje ruch próbki 1 względem kowadeł. Współczynnik tarcia wyznacza się ze wzoru:

H = i    (IU.24)

Rys. 1II/9. Schemat wyznaczania współczynnika tarcia na podstawie niezależnego pomiaru sił: 1 - próbka, 2 - kowadło, 3 - uchwyt do przesuwania próbki

Można badać wpływ wielkości siły normalnej na współczynnik tarcia oraz różnice statycznych i kinematycznych wartości współczynnika tarcia. Wyznaczone wartości współczynników są wartościami średnimi dla całej powierzchni kontaktowej.

Schemat spęczania pierścienia pokazano na rys. HI/10.