4281542203

Tabela 1. Wartości odkształceń £śr z punktów pomiarowych 1:6

promień otworu [mml	brak otworu	i=2	r = 4	r = 8	r = 16
odkształcenie		£ śr		£ śr	£<r
1	0.000119048	0.000119045 -0.00252%	0.0001190285 -0.01638%	0.0001189545 -0.07854%	0.0001185915 -0.383453%
2	0.000119048	0.0001190515 0.00294%	0.000119056 0.00672%	0.0001190755 0.0231%	0.0001191615 0.09534%
3	0.000119048	0.000119055 0.00588%	0.000119071 0.01932%	0.0001191385 0.07602%	0.000119348 0.252%
4	0.000119048	0.000119053 0.0042%	0.0001190695 0.01806%	0.000119137 0.07476%	0.0001193465 0.25074%
5	0.000119048	0.000119047 -0.00084%	0.000119052 0.00336%	0.000119071 0.01932%	0.0001191575 0.09198%
6	0.000119048	0.0001190385 -0.00798%	0.0001190215 -0.02226%	0.0001189475 -0.08442%	0.0001185845 -0.389339%

6. Wnioski

•    Zmiany odkształceń są bardzo niewielkie, a różnica w porównaniu z próbką nieosłabioną to maksymalnie 0.39%. Tak mała zmiana odkształceń bardzo utrudni proces identyfikacji.

•    W celu przeprowadzenia procesu identyfikacji należałoby zmienić schemat obciążenia badanej płytki aby wywołać większe różnice odkształceń w strefach pomiarowych (np. wprowadzając dodatkowe obciążenie powodujące zginanie płytki)

•    Wartość bezwzględna różnicy odkształcenia próbki z otworem i próbki bez otworu w każdym przypadku rośnie wraz z rozmiarem otworu w próbce.

•    Wartości odkształcenia otrzymane z miejsc numer 1 i 6 (miejsca na skrajach próbek) maleją wraz z powiększeniem się wymiarów otworu. Odczyty z pozostałych miejsc rosną wraz ze wzrostem wymiaru otworu.

•    Wartości odkształceń są prawie symetryczne względem osi otworu, a więc odczyt z miejsca 1 pokrywa się prawie z wartością z miejsca 6, 2 z 5, oraz 3 z 4.

Literatura

1.    Jachym R., Kwieciński K., Zastosowanie techniki cyfrowej analizy obrazu do pomiaru odkształceń powierzchni obiektów konstrukcyjnych. Biuletyn Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, Gliwice (2011).

2.    Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe. PWN, Warszawa (1984).

3.    Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa (2005).

4.    Roliński Z., Tensometria oporowa: Podstawy teoretyczne i przykłady zastosowań. WNT, Warszawa (1981).

5.    Sałbut L., Ekstensometria optyczna z wykorzystaniem interferometrii siatkowej ze sprzężonymi rzędami dyfrakcyjnymi. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa (2006).