4552035434

Podsumowanie 91

tylko dla 4 (Bydgoszcz, Grodzisko, Tarnów i Kraków) jest ona wykazana (tab. 5 i ryc. 3).

5.    W celu powiększenia liczby stacji — zwłaszcza dla północnej części Polski — i uzyskania okresu synchronicznego, który nazwano „zredukowanym", dokonano pewnych cięć w obrębie analizowanego okresu, odrzucając lata, z których brakowało materiału na więcej niż 3 stacjach (około 10%); w ten sposób odpadły lata: 1903, 1914—1917 i 1938—1946, ale dzięki temu ilość punktów badanych wzrosła do 27 na terytorium Polski i — 1 spoza jej granic (Lwów).

Obraz uzyskany po zbadaniu współczynników regresji dla większej liczby stacji o zredukowanym okresie w porównaniu z poprzednim, przedstawiającym wyniki dla 16 stacji o pełnym okresie 60-letnim zachowuje zasadniczo ten sam charakter: w północno-zachodniej, zachodniej i południowej części Polski (z wyjątkiem Krynicy) utrzymuje się nadal tendencja spadkowa

(—0,2--2,0 mm/rok), w pasie środkowym ciągnącym się od Olsztyna

poprzez Warszawę, Sobieszyn i zapewne dalej ku poludnio-wschodowi nie zarysowuje się żadna zmiana w ilościach opadu (—0,1—0,0 — 0,1 mm/rok), natomiast w części północnej, reprezentowanej przez Lębork i Olecko, oraz we wschodniej, reprezentowanej przez Lublin, zaznacza się tendencja wzrostowa (1,7 — 1,0 mm/rok).

Sprawa istotności wyników przedstawia się nadal słabo: zaledwie w 5 przypadkach (18%) prawdopodobieństwo U przekracza 90%, a więc w Gorzowie, Łodzi, Krakowie i Tarnowie tendencja spadkowa, a w Krynicy — tendencja wzrostowa jest wykazana (tab. 6 i ryc. 4).

Porównanie uzyskanych wyników z prognozą J. Ostromęckiego na okres 1930—1970 wykazuje jej słuszność: rzeczywiście stwierdza się zniżkę opadów na północo-zachodzie, zachodzie i południu kraju, a jedynie obszar objęty wzrostem ma nieco mniejszy zasięg, nie obejmuje bowiem całej zlewni Wisły dolnej i środkowej.

6.    W celu określenia kształtowania się tendencji opadów i stopnia jej istotności w poszczególnych częściach Polski, dokonano obliczenia współczynników prostych regresji dla 6 jej części na podstawie stacji funkcjonujących na ich terenie: najsilniejszy spadek zarysowuje się na południu Polski (bez Karpat), wynoszący średnio —1,2 mm rok; w północno-zachodniej, zachodniej i środkowej części Polski oraz w górach — zniżka poniżej 1,0 mm/rok, wreszcie część północna i wschodnia wykazuje lekką tendencję wzrostową — rzędu 0,5 mm/rok (ryc. 5).

7.    Podobnie zestawiono jeszcze równania prostych regresji dla całej Polski, przyjmując za sumę roczną opadu każdego roku średnią arytmetyczną z sum opadu 28 rozpatrywanych stacji ze zredukowanego okresu oraz 16 stacji z pełnego okresu 60-letniego i w wyniku uzyskano ujemne współczynniki regresji, świadczące o lekkiej zniżce opadów — poniżej 1,0 mm/rok.