4553982694

564 Z ŻYCIA SBP

i umożliwieniem samorządom zebrania środków na ich realizację (datę wdrożenia Certyfikatu - 2010 r. wielu respondentów uznało za nierealną).

Po analizie tekstu „Certyfikat Biblioteka + ” nasuwa się refleksja, że brak jest mocnego, wyraźnego czynnika, motywującego starania o to wyróżnienie. Niewątpliwie oprócz prestiżu dla biblioteki, ale też jej organizatorów, takim elementem mogłyby być dodatkowe ulgi, korzyści podczas aplikowania do programów prowadzonych przez MKiDN lub innych instytucji rządowych, np. zwolnienie lub obniżenie „wkładu własnego”.

Warto przemyśleć też inne rozwiązania, proponujące wymierne korzyści z uzyskania Certyfikatu, np. możliwość udziału sponsorowanego w szkoleniach (forach) przeznaczonych dla pracowników „elitarnej” grupy bibliotek publicznych czy też wymiany doświadczeń z bibliotekarzami z innych państw (poznanie pracy bibliotek publicznych w krajach Unii).

W „Przewodniku dla gminnych władz samorządowych i bibliotekarzy” brakuje także ważnej informacji organizacyjnej. Nie określono, w jakim cyklu Certyfikat będzie przyznawany: raz na kwartał, dwa razy do roku, w zależności od liczby nadesłanych formularzy aplikacyjnych. Należałoby się również zastanowić nad innym czynnikiem motywującym, który wiązałby się z punktowaniem osiągnięć biblioteki i ustaleniem progu minimum. Biblioteki mogłyby wówczas same odnaleźć się na skali ocen i być może chętniej poddawałyby się ocenie. Łatwiej byłoby im eliminować niedociągnięcia organizacyjne i merytoryczne.

Mimo to uznano, że dokument dotyczący „Certyfikatu Biblioteka-f” służy podniesieniu jakości usług bibliotek gminnych i że zyskał on aprobatę bibliotekarzy, reprezentowanych przez SBP. Elżbieta Stefańczyk wyraziła nadzieję, że przekazane uwagi pomogą opracować optymalne kryteria jego przyznawania. Równocześnie zgłosiła akces Stowarzyszenia do dalszych prac nad dokumentem.

RAPORTY O STANIE KULTURY

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego opublikowało szereg dokumentów pod wspólnym tytułem „Raporty o stanie kultury”. Materiały te zawierają informacje dotyczące finansowania i zarządzania instytucjami kultury, rynku książki, problematyki bibliotek. Minister Bogdan Zdrojewski zwrócił się do SBP z prośbą o zaopiniowanie dokumentu „Projekt założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw”. Znalazły się w nim m.in. propozycje rozstrzygnięć, niezbędne do opracowania projektu ustawy.

Po konsultacjach środowiskowych ZG SBP stanął na stanowisku, że inicjatywa MKiDN, zmierzająca do uporządkowania zapisów ustaw, dyskutowana podczas Kongresu Kultury Polskiej, koncentruje się na aktualizacji istniejących zapisów, nawiązuje do zmian w społecznym i kulturowym otoczeniu bibliotek publicznych. Oprócz ogólnych uwag dotyczących niektórych propozycji zmian (przekazanych w poprzednim opracowaniu) na podkreślenie zasługuje ważna dla środowiska bibliotekarskiego propozycja nowych zapisów łączenia instytucji kultury. W związku z dotychczasowymi doświadczeniami bibliotek publicznych (i nasilonymi w latach dziewięćdziesiątych XX w. tego typu działaniami samorządów) oraz badaniami w tym zakresie, proponowany zapis jest kontrowersyjny. Nie przynosi bibliotekom wymiernych korzyści i nie wyrównuje strat wynikających ze zmian organizacyjnych, mówi natomiast o zatracaniu przez nie tożsamości. Problemy sygnalizowane przez SBP to:

1. Łączenie instytucji kultury. SBP podtrzymuje negatywną opinię o proponowanym łączeniu instytucji. Sugestia, że połączenie dokonane będzie „bez uszczerbku dla dotychczas realizowanych zadań” nie znajduje pokrycia. Nie dokonano żadnej symulacji kosztów funkcjonowania instytucji w różnych formach organizacyjnych i nie potwierdzono zysków ekonomicznych. Dotychczasowe