4597125036

Gość Konspektu

and Technology ”, również PK tworzy kierunki uniwersyteckie, jak fizyka techniczna, zarządzanie. Czy dzisiaj idea integracji PK z AGH miałaby sens?

-    Warto zwrócić uwagę, że Politechnika Krakowska od samego początku używa - zastrzeżonej prawnie

-    nazwy: Cracow University of Technology. Nasza nazwa w języku polskim jest jednak rozumiana na całym świecie i nie czujemy potrzeby używania nazwy nieadekwatnej do zakresu naszej działalności akademickiej. Pełną niezależność od AGH uzyskaliśmy w roku 1954. Łączy nas dobra współpraca, choć relacje między naszymi uczelniami były dosyć złożone. Już na początku mojej kadencji spotkałem się z rektorem AGH profesorem Ryszardem Tadeusiewiczem. Spotkanie odbyło się w bardzo miłej dla mnie atmosferze, a sam fakt, że prof. Tadeusiewicz zechciał przyjąć moje zaproszenie był dla mnie zaszczytem. Przygotowane przez nas „Memorandum’’ ukazało się w „Biuletynie Informacyjnym Pracowników AGH” i w „Naszej Politechnice”. Piszemy w nim o autonomii naszych uczelni i współpracy zmierzającej do lepszego wykorzystania ich potencjału, przedstawiamy wspólne działania dydaktyczne, naukowe i organizacyjne. Jest to nie tylko kurtuazja, lecz rzeczywista chęć współpracy.

Każda z uczelni powinna dbać o swój własny profil. Dla PK ważne jest nie tyle przekształcenie w uniwersytet, co w cieniu najstarszego polskiego uniwersytetu nie jest zadaniem łatwym, ale przede wszystkim dążenie do kształcenia na wyższych poziomach nauczania. Uważamy, że z naszymi uprawnieniami habilitacyjnymi i doktorskimi powinniśmy się koncentrować na kształceniu na potrzeby innych uczelni państwowych, a także prywatnych. W ostatnich latach polityka finansowa uczelni sprawiła, że poszliśmy w kierunku masowego kształcenia na poziomie podstawowym. Zwiększyliśmy trzykrotnie liczbę studentów, przy tej samej kadrze i bazie materialnej. To ogromny wysiłek, który utrudnia nam re-

Niż demograficzny nie zagrozi naszej egzystencji, jeśli potrafimy wyjść poza tradycyjne formy nauczania i odpowiedzieć na społeczne zapotrzebowanie

alizację celu najważniejszego: rozwoju naukowego kadry.

Panie Rektorze, zmieniają się potrzeby rynku pracy, przemysł rodzimy jest w słabej kondycji, wzrasta konkurencja w kraju i HE. Jakie kierunki kształcenia wymagać będą szczególnej troski władz uczelni, czy będą tworzone notce, kim powinien być inżynier w społeczeństwie XXI wieku, aby sprostać możliwościom zatrudnienia i potrzebom rynku pracy?

— Znalezienie swojego miejsca w gospodarce rynkowej jest jednym z naszych celów', sformułowanych w moim wystąpieniu programowym. Nie jest to łatwe, ponieważ nie ma jednolitego praw'a w^r zakresie szkolnictwa wyższego; inne obowiązuje szkolnictwo prywatne, inne państwowe. Nie wiadomo nawet czy wszyscy chcieliby powstania tej jednolitej przestrzeni edukacyjnej, która mogłaby przynieść pewne trudności uczelniom prywatnym i państwowym.

W centrum uwagi powinny pozostać dwa podstawowe problemy związane z kształceniem naszych absolwentów. Po pierwsze, istnieje potrzeba rozwoju studiów w^r zakresie informatyki stosowanej. Mimo że ten kierunek nie figuruje na oficjalnej liście kierunków zaakceptowanych przez Radę Główną, podobnie jak nieco wcześniej AGH, uruchomiliśmy studia w tym zakresie jako kierunek międzywydziałowy. Chodzi przede wszystkim o to, żeby po zdobyciu podstawowych wiadomości z informatyki studenci zajmowali się jej zastosowaniami w zagadnieniach inżynierskich mieszczących się w profilach poszczególnych wydziałów. W przypadku Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej czy Wydziału Fizyki Technicznej i Modelowania Komputerowego jest to sprawa oczywista, jednak w prace włączyły się także Wydział Mechaniczny i Wydział Inżynierii Lądowej. Zdajemy sobie sprawę, że wobec istnienia dwóch innych ośrodków akademickich w Krakowie, kształcących już w zakresie „czystej” informatyki: UJ i AGH, powinniśmy iść raczej w kierunku wprowadzenia informatyki w możliwie szerokim zakresie,