PROF. MACIEJ WIEWIÓROWSKI 1007
Innym przejawem integrujących poczynań Profesora było utworzenie przy Instytucie Chemii UAM Środowiskowego Studium Doktoranckiego. Zrezygnował On wprawdzie z nominacji na kierownika tego studium z powodu nadmiaru obowiązków, ale dopilnował, aby również ta jednostka szkoleniowa przez wiele lat spełniała swoje zadanie na wysokim poziomie w środowisku chemików i bioorga-ników rejonu poznańskiego.
Rozpowszechnianie w kraju wiedzy o stosowanych w świecie najnowocześniejszych technikach badawczych i poglądach naukowych, zarówno w zakresie teorii jak i praktyki, należy uznać za jedno z niezaprzeczalnych, wybitnych osiągnięć Profesora i Jego doniosły wkład do rozwoju nauki i badań naukowych w naszym kraju.
Równolegle do tej działalności, polegającej na szerzeniu wiedzy, kształceniu młodych naukowców i najbardziej racjonalnym wykorzystaniu środków, Profesor realizował swoje marzenie o integracji poczynań badawczych różnych, rozproszonych grup chemików i biochemików i utworzeniu zespołu specjalistów, działającego wspólnie w nowoczesnej tematyce, rozwiązującego palące, aktualne problemy w zakresie biologii molekularnej, dotyczące w szczególności roli i budowy kwasów nukleinowych, biosyntezy białka, mechanizmu dziedziczenia, wyjaśnienia natury chorób wirusowych i nowotworowych oraz możliwości wpływania na rozwój określonych cech organizmów żywych.
Należy w tym miejscu przypomnieć, że na początku lat 60. nastąpił olbrzymi wzrost zainteresowania w literaturze światowej kwasami nukleinowymi, a również to, że w latach 60. ze wszystkich liczących się ośrodków naukowych w Polsce, właśnie w Poznaniu istniał szczególnie korzystny klimat do podjęcia i dynamicznego rozwoju kompleksowych badań chemicznych nad składnikami komórki żywego organizmu i ich przemianami metabolicznymi. Sytuacja taka wynikała z zaawansowanych, w różny sposób ukierunkowanych, badań biochemicznych, dotyczących głównie organizmów roślinnych (ale również genetyka człowieka miała swojego wysokiej klasy reprezentanta w osobie prof. Antoniego Horsta), prowadzonych w różnych ośrodkach naukowych Poznania, w tym także przez wchodzącego w tę problematykę Profesora Macieja Wiewiórowskiego.
Z udziałem Profesora, w uzgodnieniu z czołowymi biochemikami poznańskich placówek naukowych, wystąpiono z inicjatywą utworzenia Międzyuczelnianego Instytutu Biochemii jako jednostki samodzielnej, pozostającej w początkowym okresie jej działalności w afiliacji z jedną z poznańskich uczelni. W skład tego instytutu miały wejść Katedra Biochemii WSR kierowana przez profesora Jerzego Pawełkie-wicza, gdzie badania biochemiczne, dotyczące głównie białek pochodzenia roślinnego były najbardziej w tym czasie rozwinięte, oraz Katedra Biochemii UAM z profesorem Ryszardem W. Schramem, a wkrótce również docentem Jackiem Augustyniakiem, Katedra Chemii Organicznej UAM z prof. Maciejem Wiewiórowskim, a także Katedra Chemii Fizjologicznej Akademii Medycznej z prof. Haliną Karoń, oraz Zakład Biochemii AM z doc. Józefem Chmielem. W pierwszych, przygotowa-