WYDZIAŁ
ARCHITEKTURY
ni goście, wśród których znaleźli się wicewojewoda województwa wielkopolskiego Przemysław Pacia oraz przedstawicielka marszałka Joanna Ciężka, wraz z blisko dwudziestoma pocztami sztandarowymi przemaszerowali na cmentarz parafialny gdzie miała miejsce dalsza część jubileuszowych obchodów.
Autorkę projektu nowego nagrobka jest studentka Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej Agnieszka Barłóg, prawnuczka rozstrzelanego Tomasza Czyża. Temat pracy został podjęty w maju 2009 r. i początkowo rozpatrywany byt tylko w wymiarze teoretycznym, jako ćwiczenie studenckie, doskonalące umiejętności i umożliwiające poznanie nowego tematu związanego z rzeźbą. W okre-
W ramach zajęć Koła Dedal studentów Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej został opracowany projekt pomnika nagrobnego poświęconego pamięci mieszkańców Ziemi Szamotulskiej, rozstrzelanych przez hitlerowców 13 grudnia 1939 r. przy ul. Franciszkańskiej w Szamotułach.
Siedemdziesiąt lat temu dziesięciu mężczyzn otrzymało wyrok śmierci przez rozstrzelanie za rzekome postrzelenie żołnierza niemieckiego. Pomimo dowodów ich niewinności rozkaz z Berlina został wykonany. Ofiarami tamtych wydarzeń są: Jan Brzoski (rolnik), Tomasz Czyż (rolnik).
Brunon Korpik (stolarz), Franciszek Kaczmarek (pilarz), Jan Kaczmarek (rolnik), Feliks Ludek (robotnik), Wincenty Pociecha (robotnik), Wojciech Sydor (rolnik), Jan Szymkowiak (robotnik), Adam Zeuschner (czeladnik stolarski). Dnia 4 listopada 1939 r. stracony został także Czesław Bam-ber (dentysta) za wygłaszanie obraź-liwych słów wobec okupanta. Łącznie jedenaście osób.
11 grudnia 2009 r. zorganizowane przez burmistrza Szamotuł i starostę szamotulskiego uroczystości upamiętniły wydarzenia sprzed siedemdziesięciu lat. Wkościele kolegiackim w Szamotułach została odprawiona msza święta. Następnie zgromadze-sie wakacyjnym powstawały różne formy mogiły. W końcu możliwą okazała się realizacja projektu. Wojewoda Wielkopolski oraz Burmistrz i Rada Miasta i Gminy Szamotuły wyrazili zgodę na wykonanie nowej bryły nagrobka i przekazali na ten cel fundusze. Koncepcja wymagała bardzo szczegółowego dopracowania. Należało mieć na uwadze aspekt historyczny, symbolikę i estetykę. Czynniki te musiały ze sobą współgrać i tworzyć całość.
W ostatecznych ustaleniach swoją radą służyli prof. n. dr hab. inż. arch. T. Bardzińska-Bonenberg oraz dr sztuki T. Matusewicz.
Fot. 1 - wcześniejszy nagrobek który był w tym miejscu od samego początku do momentu realizacji projektu; Fot. 2 - wizualizacja projektowanej formy; Fot. 3 - zdjęcie realizacji projektu, wykonane bezpośrednio po uroczystościach upamiętniających 70. rocznicę tamtych wydarzeń.