4962384075

240

RECENZJE I SPRAWOZDANIA

części dokumentacyjnej artykułów. Bez trudu wyobrazić sobie można ilość symbolicznych dołów z Poletka Pana Boga, nieodzownych by wydobyć okruchy złota, -pokwitowanych ostatecznie skromnym Określeniem: „Ogłoszenia : wzmianki w czasopismach współczesnych”. Nierzadko też jako materiał źródłowy posłużyły dokumenty rękopiśmienne z archiwów /państwowych i rodzinnych, bądź nawet relacje bezpośrednich świadków działalności .nieżyjących już osób.

W dążeniu do udoskonalenia artykułów pod względem formalnym zapewne skorygowane zostaną drobne usterki, jak np. brak konsekwencji w powtarzaniu lub zaniechaniu (powtarzania cyfry roku przy szczegółowej dacie urodzenia (np. Bednarski a Bretschneider), zmienność miejsca dokładnej daty zgonu w obrębie biogramu lub w ogóle brak daty {np. J. Bieliński), czy uwzględnianie w pierwszych zdaniach życiorysu, zgodnie z instrukcją, imienia ojca osoby biografowanej, zwłaszcza w tych wypadkach, gdy w treści artykułu wspomina się jego (rolę (np. u J. Bartoszewicza). Warto też zastanowić się nad sposobem bardziej przejrzystego pod względem graficznym przytaczania niektórych źródeł. Np. w bibliografii Arnolda, w cytacie: „P. Czajkowski: Pochwała żyda i izasług J. Ch. A. K. 1830...” — nie łatwo w pierwszym momencie zorientować się, iż litera A oznacza jeszcze nazwisko biografo-wamego (w myśl (instrukcji powinno być A-a), a litera K. (to już skrót nazwy miejsca wydania (Kraików). Takie i podobne usterki występują jedynie sporadycznie i w przyszłości 'bez trudu można ich będzie umilknąć.

W Zeszycie próbnym, oprócz zasadniczej części artykułowej oraz wspomnianych już „Słowa wstępnego” i „Instrukcji redakcyjnej” — znalazły się liczne wykazy i indeksy, znakomicie ułatwiające poszukiwania. Należą do nich przede wszystkim: ogólny „Wykaz chronologiczny” omówionych w Zeszycie postaci, „Wykaz według dziedzin księgoznawstwa”, „Wykaz topograficzny”, „Indeks nazw osobowych” i „Indeks nazw miejscowości”; .rolę pomocniczą spełniają nadto „Wykaz źródeł cytowanych” a „Wylkaz ważniejszych skrótów”, a o współpracownikach publikacji informują „Spis współpracowników Zespołów” oraz „Spds autorów Zeszytu próbnego". Wykazy te stanowią cenny i niezbędny przewodnik po treściowej zawartości Słownika. Zostały one dobrze pomyślane i opracowane bardzo sumiennie i /wyczerpująco. Można by się jedynie zastanawiać nad pewną szczodrością miejsca i wysiłku. Tak np. chronologiczne zestawienie haseł zastosowane zostało dwukrotnie: w ogólnym „Wykazie chronologicznym” oraz w „Wykazie według dziedzin księgoznaw-stwa” — w obrębie poszczególnych grup zawodowych. Podobnie powtarzają się nazwiska autorów opracowań: zawiera je „Spis autorów Zeszytu próbnego, i „Indeks nazw osobowych”. Nasuwa to refleksję, czy ten niepozbawiony korzyści, choć graniczący miejscami z luksusem zestaw indeksów uda się utrzymać w zasadniczych już tomach Słownika, gdzie zawartość każdego wykazu będzie automatycznie powiększona.

Układ i budowa indeksów wiąże sdę także z planowanym systemem (tzw. holenderskim) wydawania poszczególnych części Słownika. W myśl założeń tego systemu każdy tom będzie miał, podobnie jak Zeszyt próbny, alfabetyczny, samodzielny układ haseł od A do Z. Natomiast 'kumulowany indeks w każdym nowoukazującym się tomie wykaże zawartość wszystkich tomów