Sprawozdanie
1. Wyznaczyć wymiary krążka dla wytłoczki, zgodnie z wytycznymi zawartymi w p. 3.
2. Narysować przebieg siły wykrawania w funkcji drogi stempla, uzyskany w czasie próby wykrawania.
3. Obliczyć teoretycznie maksymalną siłę cięcia i porównać ją z uzyskaną na wykresie.
4. Przeprowadzić analizę jakość cięcia.
Określenie siły wytłaczania
Silę nacisku stempla w funkcji jego przesunięcia przedstawiono na Rys. 4. Siła ta jest ściśle związana z oporem plastycznym kołnierza. Początkowo rośnie, a po osiągnięciu wartości maksymalnej Pkmax maleje, osiągając w końcowej fazie zupełnie małą wartość P, , niezbędną do pokonania oporów tarcia obrzeża wytłoczki o cylindryczną ściankę otworu matrycy. Siła tłoczenia osiąga największą wartość przy przesunięciu stempla odpowiadającemu ok. 0,3 - 0,5 wysokości gotowej wytłoczki. W tym właśnie momencie występuje niebezpieczeństwo obwodowego jej pęknięcia. Aby do tego nie dopuścić, proces musi być zrealizowany w ten sposób, żeby siła Pkmax była mniejsza od siły zrywającej wytłoczkę PCT.
Rys. 4. Przebieg siły nacisku stempla w funkcji jego drogi.
Warunek ten jest spełniony wówczas, gdy stosunek średnicy d wytłoczki do średnicy D użytego do wytłaczania krążka jest większy od wartości granicznej
Stosunek d/D = mi określamy mianem współczynnika wytłaczania (ciągnienia) mj.
W celu zmniejszenia niebezpieczeństwa pęknięcia wytłoczki (zmniejszenie mi) należy tak przeprowadzać proces wytłaczania, aby maksymalna siła ciągnienia Pkmax była jak najmniejsza, zaś siła zrywająca dno PCT możliwie duża. Można osiągnąć to przez:
a) zaokrąglenie krawędzi pierścienia ciągowego promieniem rm= (5-10)g oraz stempla rs = (4-6)g w celu zmniejszenia dodatkowego zaginania blachy na tej krawędzi;
b) wypolerowanie powierzchni roboczych pierścienia ciągowego i dociskacza, po których ślizga się kształtowana blacha oraz smarowanie powierzchni trących (tarcie pomiędzy stemplem a wewnętrzną powierzchnią wytłoczki nie jest szkodliwe, a nawet polepsza warunki tłoczenia, powodując zwiększenie siły PaO.