5192604941

•ftioss-Ka ruć

Wskazuje

10 jednoznacznie na nierealność wsze

ricY. programów. zakładających szybki wzrosi prcdukcj: roślinnej ta wiec ; zwierzęcej) oraz rozwój kompleksu mieszkaniowego. Przemysłowe zaplecze rolnictwa i budownictwa nie pozwala na realizacje tych programów.

5.    Tabl.    12 przedstawia także dwa wskaźniki, które re

prezentują*’ te branże przemysłu, które uznaje sie za nośniki nowoczesności:    produkcje tworzyw sztucznych i papieru.

Jedynie dynamika produkcji tworzyw sztucznych jest dynamika znaczaca. choć ciągle niewielka w porównaniu z osiągnięciami innych krajów. Uległa ona zresztą osłabieniu w ostatnich latach. Poziom produkcji papieru nie zmienia sie.

6.    Zróżnicowana dynamika poszczegó1nych gałęzi sugeruje, że także regionalna str\^ktura kryzysu w przemyśle jego pokonywania jest zróżnicowana Zgadnienie tc rozpatrujemy poniżej.

Tabl. 13 przedstawia średnioroczne wojewódzkie tempa zmian poziomu produkcji globalnej przemysłu uspołecznionego w okresie 1976-1985 według cen stałych z roku 1982 oraz produkcji sprzedanej w roku 1987 według cen stałych 1984 r. Nie jest niestety możliwe stosowanie wspólnej kategorii produkcji ani też jednego systemu cen, ponieważ uległy zmianie klasyfikacje statystyczne. Tabl. 14a i 14b zawierają województwa o najwyższej i najniższej dynamice wzrostu produkcji przemysłowej w analizowanych okresach. Dane zawarte w obu tych tablicach nie pozwalaj a na uchwycenie żadnych ogólnych prawidłowości. Tempa wzrostu (spadku) w kolejnych okresach nie korelują sie ze sobą. Żadna z klasyfikacji województw (np. ich podział na wysoko i słabo uprzemysłowione, surowcowe przetwórcze, monofunkcyjne - o zróżnicowanej strukturze przemysłu) nie interpretuje obrazu zawartego w tablicach 13, 14a i 14b. Tak np. trudno jest wyjaśnić skład grupy zawierającej województwa, które w całym okresie 1978-1985 zanotowały wyższe od średniej krajowej przyrosty (niższe spadki) produkcji. Sa to województwa:    warszawskie. bialskopodlaskie.