5213062485

ko na czynnik rozwoju społecznego oraz czynnik przekazywania pojęć i obyczajów.

Na znaczenie zabawy dla społecznego rozwoju dziecka zwrócił już uwagę w drugiej połowie XIX wieku czołowy pedagog, twórca teorii szkoły w Rosji - K. Uszyński. Zabawę traktował on jako podstawową formę działalności dziecka, pobudzającą dziecko do twórczego wysiłku i mającą podstawowe znaczenie w rozwoju psychiki i kształtowaniu charakteru. Dostrzegał, że w czasie zabawy dziecko nawiązuje kontakty grupowe, ujawnia swe skłonności, potrzeby i zainteresowania. Uważał,że poprzez zabawę należy wprowadzić dziecko w świat zjawisk społecznych |6|.

Również J.M. Baldwin, amerykański psycholog i filozof, na przełomie XIX i XX wieku wyraził pogląd, że zabawy są niezbędne dla rozwoju socjalno-psychicznego.Uważał bowiem,że dziecko wzywa się w różnorodne socjalne sytuacje i zaznajamia się z nieskończoną różnorodnością stosunków społecznych i w ten sposób zostaje wprowadzone w rzeczywistość.

Współcześni amerykańscy psychologowie także zwracają uwagę na funkcję społeczną zabaw. Na przykład E. Hurlock obok kształcącej funkcji zabawy bardzo mocno akcentuje jej znaczenie dla wychowania moralnego. Szczególnie w zabawie grupowej dziecko uczy się rzetelności, uczciwościjprawdomówności, szybkiego rozpoznawania norm współżycia społecznego.

Francuski psycholog J. Chateau na czoło wysuwa podobne znaczenie zabawy. Pisze on:

"...Jedynie w grupie i dzięki grupie dziecko dochodzi do aktywności zabawowej na wyższym poziomie. Jedynie w grupie i dzięki grupie zdobywa ono zdolności panowania nad sobą i ma sposobność wykazania tego.W zabawie już od początku trzeba sobie narzucić podporządkowanie się przepisom, trzeba hamować swoje wybryki" |8 s. 1621.

Tę społeczną funkcję zabawy J. Huizinga wyjaśnia następująco :

"...Zabawa jest niezbędna jako funkcja biologiczna dla poszczególnej osoby i niezbędna dla społeczeństwa z uwagi na

18