5167289335

140 KAZIMIERZ ZYGULSKI

Inne, licznie wymienione, kierunki uzyskały mniejsze ilości kandydatów. Wiele osób oświadczało jednak, iż w razie konieczności gotowe są zrezygnować ze swych pierwotnych zamierzeń i obrać te kierunki, których punkty konsultacyjne zostaną otwarte w mieście. Przy końcu lutego 1962 roku Prezydium WRN podejmuje uchwałę w sprawie organizacji punktów konsultacyjnych, motywując ją rosnącym zapotrzebowaniem na wykwalifikowane kadry i brakiem u-czelni na miejscu. Duże odległości od ośrodków uniwersyteckich, trudności z dojazdami oraz poważne koszty z tym związane zniechęcały wielu kandydatów do podjęcia zaocznych studiów. W oparciu o tę uchwalę zwrócono się do WSE i UAM w Poznaniu z propozycjami zorganizowania punktów konsultacyjnych wydziału ekonomi i prawa. Prezydium WRN zobowiązało się w okresie od 1. 10. 1962 r. do 31. 12. 1963 r. pokryć pracownikom naukowym koszty przejazdu z Poznania do Zielonej Góry i wypłacać im honoraria za wykłady i zajęcia praktyczne oraz ponosić wydatki administracyjne związane z utrzymaniem punktu. Dla przykładu podaję, iż pracownicy naukowi mieli otrzymać zwrot kosztów⁷ biletów 2 klasy poc. pośp. lub autobusu; z kolei honoraria za w^?ykłady starszych pracowników naukowych wynieść miały za godzinę 150 zł a 120 zł asystentów, natomiast za godzinę zajęć praktycznych starsi pracownicy naukowi mieli otrzymać 130 zł, a młodsi — 100 zł.

W październiku 1962 r. uruchomiono w Zielonej Górze bardzo uroczyście punkty konsultacyjne prawa i ekonomii, przeznaczone dla przeszło 150 zaocznych studentów. „Gazeta Zielonogórska” donosiła swoim czytelnikom, iż uczyniony został nowy, w⁷ażny krok w⁷ nakreślonej drodze do uniwersytetu. Kampania prasowa prowadzona w Zielonej Górze w ciągu 1962 r. oraz informacje o decyzjach powoływania nowych punktów konsultacyjnych wywołały rosnące zainteresowanie społeczne. Nie tylko kierowane były zapytania i nadsyłane notatki i artykuliki do prasy zielonogórskiej ale sprawę porusza się przy sposobności zebrań i zjazdów towarzystw i organizacji kulturalnych, społecznych i zawodowych. I tak, jako jeden z pierwszych, odezwał się zarząd miejscowego oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, przysyłając do redakcji obszerny list i zapewniając, iż gotów jest przeprowadzić wśród swych członków odpowiednią akcję propagandową. Ponieważ, w związku z planowaną reformą szkolną, stale wzrastają wymagania w stosunku do nauczycieli, studia zaoczne mają dla tego zawodu szczególne znaczenie. Bardzo żywo przejawiły swe zainteresowanie perspektywami rozwoju szkolnictwa wyższego na miejscu i grupy zawodowe związane z techniką zwłaszcza budowlani, zwołując masowe zebrania dla omówienia tego problemu.

Idea powołania Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze znalazła, ze względu na ogromne potrzeby przemysłu, silne poparcie u miejscowych władz, które w kwietniu 1962 r. zwróciły się z taką propozycją do Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Jednakże w 1962/63 r. nie udało się zorganizować jeszcze punktów konsultacyjnych studiów politechnicznych, nie mówiąc oczywiście o powołaniu uczelni.

Powstała natomiast w Toporowie filia Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, tworząc nową i ważną w tym rolniczym województwie placówkę studiów wyższych. Inauguracja studium rolniczego odbyła się w Toporowie przy końcu października 1962 r. Naukę rozpoczęło około 100 studentów zaocznych, w tym wielu fachowców-praktyków na kierowniczych stanowiskach w PGR, kółkach rolniczych, radach narodowych i wiejskiej spółdzielczości. Ze względu na wymogi nauczania w Wyższej Szkole Rolniczej punkt konsultacyjny zorganizo-