5167289350

ORGANIZACJA I DZIAŁALNOŚĆ GRUP OPERACYJNYCH 199

wnież przemysł szklarski, zgrupowany głównie w Kunicach Żarskich, Trzebie-lu, Tuplicach i Łęknicy w powiecie żarskim oraz w Wymiarkach i Iłowej w powiecie żagańskim. Zniszczeniami wojennymi dotknięte zostały niemal wszystkie jego zakłady a w nich przede wszystkim urządzenia techniczne²⁰. Istniejący na tym terenie przemysł celulozowo-papierniczy poniósł również duże szkody. Dwa wielkie zakłady w Kostrzynie i Koziczynie oraz fabryka papieru w Rosiejewńe zostały niemal doszczętnie zburzone. Z nowocześnie urządzonego zakładu produkcji celulozy w Lesznie Górnym (powiat szprotawski) zdemontowano i wywieziono wszystkie maszyny i urządzenia techniczne. Mniejsze zakłady tego przemysłu zostały zniszczone w granicach 30—50%²¹. Z przemysłu chemicznego najpoważniejszym zniszczeniom, sięgającym 80%, uległy dwa wielkie zakłady chemiczne IG Farbenindustrie w Krzystkowicach oraz Gorzowie²². Dużym zniszczeniom uległy na tym terenie przemysł wdókienniczo-dzie-wiarski, zgrupowany główmie w Nowej Soli, Zielonej Górze a ponadto w powiatach gorzowskim, żarskim i żagańskim. Znaczna część tego przemysłu została zniszczona w takim stopniu, iż nie nadawał się do odbudowy²³.

Jak więc widać, straty, które poniósł przemysł na Ziemi Lubuskiej, były ogromne. Zniszczeniami lub dewastacją dotknięte zostały przede wszystkim wszelkie urządzenia techniczne. Ogólne zniszczenia przemysłu łącznie z demontażem maszyn i urządzeń szacuje się na terenie w-ojew^łództw^Ta zielonogórskiego na około 70%, przy czym największe zniszczenia przemysłu miało miejsce na terenie miast. Również w⁷e w^rsiach istniejący tam drobniejszy przemysł poniósł dotkliw-e straty. W czasie toczonych w^alk runęła w gruzy lub została poważnie uszkodzona duża ilość zagród chłopskich, zwiaszcza w⁷ rejonach bezpośrednich działań wojennych w szerokich pasach nad Odrą, Nysą i Wartą oraz wzdłuż głównych tras przelotowych. Cofające się przed frontem wojsk radzieckich oddziały niemieckie i ludność uprowadziły ze sobą dużą ilość sprzężajnej siły pociągowej, bydła, trzody chlewmej i innych zwierząt gospodarczych, a także traktory, niektóre maszyny i inny wartościowy sprzęt. Straty poniesione w w^ojnie zostały powiększone jeszcze brakiem należytego zabezpieczenia dóbr. W wyniku masowej ucieczki ludności wiejskiej wiele zabudowań chłopskich a w nich pozostawiony majątek były niezabezpieczone. W tym czasie właśnie wiele mienia padło pastwą rabunku i szabru. Na obszarach środkowych i północnych powiatów Ziemi Lubuskiej łącznie z powiatem pilskim, wchodzącym obecnie w⁷ skład województwa poznańskiego, na ogólną liczbę 49.371 zagród chłopskich, całkowitym zniszczeniom uległo 6.821 czyli prawie 14%²⁴. W powiatach południowych w⁷ojew⁷ództwa zniszczenia w⁷si były jeszcze wyższe. Według szacunku Państw^?ow⁷ego Urzędu Repatriacyjnego z roku 1946 ogólne zniszczenie wsi lubuskiej w^r odsetkach w niektórych powiatach były następujące: w powiecie gorzowskim 25%, gubińskim 20%, krośnieńskim 20%, międzyrzeckim 15%, słubickim 23%, skwierzyńskim 25%, strzeleckim 45°/o, sulęcińskim 35%, świebodzińskim 10%, szprotawskim 25%, wschowskim 20°/«, zielonogórskim 6% i żagańskim 25 %²⁵. Obliczenia to nie są pełne, niemniej wyraźnie

20.    op. cit.

21.    J. DANIELEWSKI, Przemyśl celulozowo papierniczy, w: Województwo Zielonogórskie, op. cit. s. 527.

22.    op. cit.

23.    M. WOZNIAK, Przemyśl włókienniczy i odzieżowy, w: Województwo Zielonogórskie, op. cit. s. 483.

24.    Z. TUCHOŁKA, Bilans osadnictwa na Ziemi Lubuskiej. Przegląd Zachodni, I półrocze 1947, s. 142.

25.    WAP Poznań, PUK — 319.