ARCHEION, T. C WARSZAWA 1999
„ARCHEION” — STO TOMÓW CZASOPISMA
Sto tomów „Archeionu” składa się na pokaźnych rozmiarów bibliotekę, bez której nie można już sobie wyobrazić pracy polskich archiwistów i funkcjonowania archiwów państwowych. Od siedemdziesięciu lat pismo to, organ państwowej służby archiwalnej, stanowi podstawowe źródło wiedzy o archiwach i ich zasobach, podejmuje najważniejsze problemy archiwistyki i twórczo je rozwija, przyswaja osiągnięcia światowej nauki w tej dziedzinie, stanowi forum merytorycznych wypowiedzi i dyskusji. Na „Archeio-nie ” wychowało się kilka pokoleń polskich archiwistów. To oni, dla pożytku własnego i tych, co po nich nastaną, tworzyli i nadal tworzą to pismo. Jest więc „Archeion ” zbiorowym dziełem i wspólnym dorobkiem całego środowiska polskich archiwistów. Służy polskim archiwom, polskiej archiwistyce i polskim archiwistom. W szerszym aspekcie służy nauce i dziedzictwu polskiej kultury.
Nie było i nie ma takich problemów wiedzy o archiwach, zagadnień teorii, metody i praktyki archiwalnej, które nie znalazłyby odbicia na lamach „Archeionu”. Pismo wypełniało niekiedy rolę podręcznika archiwistyki, było niezawodnym przewodnikiem i poradnikiem w pracy archiwalnej; dokumentowało zarazem działalność archiwów państwowych, wszystkie ich osiągnięcia i dokonania, także losy zasobów archiwalnych, w tym i te najtragiczniejsze, związane ze stratami czasu II wojny, ale też rewindykacje, dary i nabytki powiększające te zasoby. Dużo miejsca poświęcano zagadnieniom przechowywania, opracowywania, udostępniania i konserwacji materiałów archiwalnych. „Archeion” był też zawsze otwarty na problematykę źródłoznawstwa i nauk pomocniczych historii, zwłaszcza związanych ze źródłami archiwalnymi. W ostatnich latach podjęto tematykę informacji naukowej i zastosowania informatyki dla potrzeb archiwów. Nie brakowało też w „Archeionie” dyskusji, polemik, recenzji najnowszych publikacji polskich i obcych z zakresu historii, edytorstwa źródeł, archiwistyki i archiwoznawstwa; rzetelna krytyka naukowa stanowi wszak konieczny warunek rozwoju każdej dyscypliny naukowej. Wspomnieć wreszcie należy często zamieszczane informacje o archiwach za granicą i znajdujących się w nich polonikach oraz systematycznie publikowane przeglądy obcojęzycznych czasopism archiwalnych, przybliżające problemy i rozwiązania archiwistyki światowej.