To co sprawia, że waluta staje się walutą międzynarodową to czynniki strukturalne oraz polityka ekonomiczna kraju emitującego walutę.1
Przez czynniki strukturalne rozumiemy wielkość produkcji handlu oraz wielkość rynku finansowego kraju emitenta waluty. Im wyższy jest udział państwa emitującego daną walutę w produkcji światowej i handlu międzynarodowym, tym większe są możliwości używania jego waluty przez podmioty z innych krajów do fakturowania, rozliczania handlu. Im większy jest rynek finansowy państwa emitującego daną walutę, tym większe są możliwości używania jej przez podmioty z innych krajów jako waluty przejścia oraz inwestycyjnej.
Według danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) w 2014 r. udział strefy euro (18) w światowym PKB (PPP) wynosił 12,8%, natomiast Stanów Zjednoczonych 19,2%.(zob. Tab.l). Jednocześnie w przeliczeniu produktu krajowego brutto na mieszkańca wiodącą pozycje zajmują również Stany Zjednoczone.
Tabela 1. Porównanie gospodarki strefy euro na arenie międzynarodowej w 2014r.
Państwo |
Udział w światowym PKB r%i |
Liczba mieszkańców rmlnl |
PKB [mld USD] |
PKB per capita ruspi |
Strefa euro |
12,8 |
330 |
11 669 |
34 850 |
Stany Zjednoczone |
19,2 |
319 |
17 528 |
54 980 |
Japonia |
5,3 |
127 |
4 835 |
38 053 |
Chiny |
16,1 |
1 368 |
14 625 |
10 695 |
Niemcy |
3,7 |
81 |
3 338 |
41 248 |
Źródło: opracowanie własne na podstawie IMF World Economic Outlook Data Base, Kwiecień 2015.
Czynnikami strukturalnymi, które wpływają na status waluty międzynarodowej są również wielkość, płynność oraz stopień liberalizacji rynku finansowego. Należy zatem przyjrzeć się rynkom akcji, wartościom rynku dłużnych papierów wartościowych oraz aktywom bankowym.
7
Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro, Warszawa 2012, s.175