• wymianę wiadomości SMS (bez wyzwalania po zmianie statusu abonenta na aktywny) i prezentację numeru abonenta wywołującego (wybrane terminale),
• obsługę kodów sieci (zarządzanie przekazywaniem połączeń).
Udogodnienia zawarte w terminalach NMT są w zasadzie podobne jak w rozbudowanych telefonach przewodowych. Ze względu na skromne usługi zapewniane przez sieć oraz stosunkowo wysokie wówczas ceny terminali i usług nie były wyposażane w powszechne dzisiaj dodatki.
Rysunek 2. Telefony standardu NMT450
Aktualnie wykorzystywana jest wersja NMT 450i+ systemu. Platforma „plus” pozwala niezauważalnie dla użytkownika wymieniać numer identyfikacyjny SIS telefonu z centralą, nie wymaga blokowania kanału na czas realizacji transmisji danych, i pozwala na uzyskiwanie szybkości do 9600 bit/s, ułatwia zestawianie połączeń konferencyjnych. System ma funkcjonować do roku 2010, obecnie w większości przypadków zapewnia łączność na terenach, na których ze względów ekonomicznych nie opłaca się budować linii przewodowych (oddalone pojedyncze instalacje abonenckie) lub gdzie jest to niemożliwe (obszary morskie).
3. Systemy drugiej generacji
Popularność analogowych systemów telefonii komórkowej, silny rozwój systemów specjalizowanych takich jak systemy przywoławcze i trankingowe oraz postęp technologiczny umożliwiający konstruowanie urządzeń całkowicie cyfrowych spowodował, że pod koniec lat 80-tych rozpoczęto prace nad nową generacją systemów. Miały one zapewnić całkowicie nową jakość usług eliminując wady rozwiązań analogowych, implementując standardy zapożyczone z innych systemów oraz wprowadzając nowe usługi. Dla abonenta oznaczało to znaczący wzrost atrakcyjności rozwiązań mobilnych, poprawę dostępności, jakości i bezpieczeństwa usług oraz miniaturyzację urządzeń. Zastosowanie zaawansowanych technik wielodostępu pozwoliło także na zdecydowane zwiększenie pojemności sieci. Skutkiem tego było funkcjonowanie w latach 90-tych wielu systemów cyfrowych m.in. komórkowych: GSM, DCS, IS-95, D-AMPS, PDC, trankin-gowych TETRA i TETRAPOL, przywoławczych ERMES i telefonii bezprzewodowej DECT.
Na obszarze europejskim rozpoczęto uruchamianie systemu GSM w roku 1989, rok po opublikowaniu pierwszej wersji standardu (faza 1) zorientowanej na jednozakresową pracę umożliwiającą transmisję