238 Z ŻYCIA SBP
Za konieczne uważa się zatem:
1. Wypracowanie generalnego modelu bibliotekarza przyszłości wyznaczającego jego rolę zawodową we współczesnym społeczeństwie, charakterystykę etyczną i zakres kompetencji określonych dla poszczególnych szczebli kształcenia zawodowego;
2. Wypracowanie zgodnych ze standardami Wspólnoty Europejskiej jednolitych wzorców kształcenia w polskich szkołach bibliotekarskich i na studiach bibliotekoznawczych i informacyjnych; winny one zapewnić zarówno wymaganą jakość kształcenia, jak i główne własności nowoczesnego systemu edukacyjnego wyrażające się w indywidualizacji, pogłębionej specjalizacji i mobilności kształcenia;
3. Dostosowanie programów polskich ośrodków kształcenia bibliotekarzy do współczesnych oczekiwań i potrzeb środowiska zawodowego, w tym przede wszystkim do wymagań wynikających z politycznych, ekonomicznych, społecznych, kulturowych i edukacyjnych oraz technicznych przeobrażeń środowiska pracy bibliotek polskich i ich użytkowników;
4. Zapewnienie zgodności modeli absolwentów kreowanych przez ośrodki kształcenia i wymagań stawianych przez współczesny rynek pracy; w tym szczególną wagę przywiązuje się do pełnej integracji problematyki zastosowania nowoczesnych technologii komputerowych i telekomunikacyjnych z treściami kształcenia w zakresie warsztatu bibliotekrskiego oraz do zróżnicowania specjalizacji zawodowej umożliwiającego wykorzystanie konpetencji bibliotekarskich w szeroko rozumianych zawodach informacyjnych;
5. Rozwinięcie możliwości bezpośrednich kontaktów słuchaczy szkół i studiów bibliotecznych i informacyjnych z zagranicznymi ośrodkami edukacji bibliotecznej; za szczególnie ważne uważa się pogłębienie indywidualnych kontaktów poszczególnych ośrodków oraz wspieranie inicjatyw organizowania szkoleń prowadzonych przez wybitnych specjalistów zagranicznych;
6. Rozwijanie form doskonalenia zawodowego w postaci szkoleń specjalistycznych i studiów podyplomowych o programach skoncentrowanych na najważniejszych i wymagających pilnych rozstrzygnięć problemach współczesnego polskiego bibliotekarstwa;
7. Zapewnienie formalnej i merytorycznej drożności powiązań poziomych (między ośrodkami tego samego poziomu kształcenia) i pionowych (między ośrodkami różnych poziomów kształcenia) makrosystemu szkolnictwa bibliotecznego i informacyjnego; konieczne jest wypracowanie podstawy porównywalności zróżnicowanych ofert programowych ośrodków kształcenia oraz uregulowanie formalnych relacji między kolejnymi poziomami kształcenia;
8. Przeprowadzenie rekonstrukcji makrostruktury systemu szkolnictwa bibliotekarskiego i informacyjnego, zapewniającej jednoznaczne zdefiniowanie statusu, zakresu kompetencji i uprawnień zawodowych absolwentów bibliotekarskich szkół pomaturalnych, studiów zawodowych (licencjackich), studiów magisterskich, studiów podyplomowych i doktorskich;
9. Ustanowienie relacji między reformą systemu kształcenia a ogólną strategią rozwoju bibliotek i niezbędną rewizją pragmatyki zawodowej; relacje te winny być odwzorowane w odpowiednich regulacjach prawnych;
10. Zorganizowanie form współpracy między ośrodkami kształcenia bibliotekarzy oraz przedstawicielami dużych bibliotek i organizacji zawodowych w dziedzinie bibliotekoznawstwa i informacji naukowej, które zapewniłyby relizacje ww. postulatów.
Opracj Komisja powołana przez II Forum SBP,
pod przewodnictwem dr B. Sosińskiej-Kalaty
Maszynopis wpłynął do redakcji 22 maja 1996 r.