Technika Atomowej Spektroskopii Absorpcyjnej jest ilościową, bardzo czułą metodą analityczną umożliwiającą oznaczenie w roztworach wodnych zawartości różnych pierwiastków, zwłaszcza metali.
Wykorzystuje się tutaj absorpcję promieniowania elektromagnetycznego przez atomy, co powoduje przejście elektronu walencyjnego z poziomu podstawowego na poziom wzbudzony. Emisja promieniowania jest związana z przejściem elektronu z poziomu wzbudzonego na poziom podstawowy. Efektem absorpcji i emisji jest powstanie linii widmowych. Pomiar tych linii daje nam możliwość oznaczenia ilości danego pierwiastka w próbce (Fig. 1).
Fig. 1. Procesy wzbudzenia i rozpadu
(źródło: http://csepl0.phys.utk.edu/astrl62/lect/light/bohr.html)
Najniższy poziom, na który może być przeniesiony elektron ze stanu podstawowego nazywa się poziomem rezonansowym a odpowiadająca mu linia spektralna nazywa się linią rezonansową. Im wyższa energia jest dostarczana do atomu, tym elektrony są wzbudzane na wyższe poziomy i tym większą liczbę linii spektralnych możemy obserwować w widmie [1][2][3].
Miarą zawartości oznaczanego pierwiastka jest wielkość zaabsorbowanego przez niego promieniowania.
Budowa Atomowego Spektrometru Absorpcyjnego:
• Źródło promieniowania charakterystycznego (lampa)
• Atomizer (umożliwia wytworzenie gazu atomowego, powoduje oddzielenie od innych
pierwiastków i przejście pierwiastków na poziom atomowy)
• Monochromator (np. siatka dyfrakcyjna; wydzielana jest tylko jedna linia rezonansowa dla
żądanego pierwiastka)
• Detektor (fotopowielacz)
• Wzmacniacz
• Wskaźnik, komputer