5409390780

Rozdział 6

Natomiast zawsze należy podawać    odsyłacze do literatury,

jeśli przytaczamy informacje, co do których nie ma wątpliwości, iż jest to wynik pracy intelektualnej konkretnego autora. Dotyczy to w szczególności twierdzeń, tez, oryginalnych rysunków, tabel z wynikami, oryginalnych eksperymentów, czy wreszcie nowatorskich przekształceń zależności matematycznych. Zazwyczaj wówczas posługujemy się zwrotami w rodzaju „A. Kowalski [45] przekształcił

to równanie do postaci natomiast J. Malinowski [78] zaproponował,

aby współczynnik .... nazwać współczynnikiem Kowalskiego.”

W przypadku posługiwania się odnośnikami nazwanymi „nazwisko i rok” powyższy tekst    brzmiałby    następująco: „W pracy [Kowalski, 1978]

przekształcono to równanie do postaci ........ natomiast Malinowski [Malinowski,

1990] zaproponował, aby współczynnik ..... nazwać współczynnikiem

Kowalskiego,”

Odradza się podawanie odsyłaczy do literatury jako przypisów u dołu strony, chyba że jest to konieczne (np. gdy podajemy dłuższy cytat, który mógłby zagmatwać treść zasadniczego wywodu, jednak korzystnie byłoby, aby czytelnik bez trudu mógł porównać sobie cytowany fragment). W takim przypadku spis cytowanej literatury też powinien znaleźć się na końcu pracy.

Dla porządku dodajmy, iż według niektórych autorytetów akty prawne, Polskie Normy, rozporządzenia i przepisy nie są pozycjami bibliograficznymi literatury i powinny być wymienione osobno, na końcu spisu literatury.

Wspomniano już kilkakrotnie, że jednym z celów pisania pracy dyplomowej jest wykazanie biegłości w poszukiwaniu literatury i posługiwaniu się nią. Miernikiem tej biegłości są zamieszczane w pracy cytaty oraz powoływanie się we własnym tekście na inne źródła. Jednym ze sposobów w tym względzie są omówione już odsyłacze do literatury. Innym sposobem posługiwania się literaturą, dającym wyobrażenie o warsztacie naukowym autora są przypisy. Najpowszechniej przypisy stosuje się w naukach humanistycznych, jednak nie oznacza to bynajmniej, że nie należy posługiwać się nimi w nawigacji. Zastosowanie poszczególnych technik pracy winno zawsze wynikać z potrzeb i specyfiki problemu. Wyróżnia się pięć rodzajów przypisów:

82