5439978947

242

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

trody 2 mm. a mianowicie przy znacznie większych prądach, niż normalnie przy spawaniu lakierni elektrodami.

Doświadczenie 7.

Elektroda 2/3.2 mm, wytwórni „K“, napięcie biegu jałowego 78 V, prąd zwarcia 94 A, napięcie w luku średnio z 7-miu prób 51 V, prąd w luku 53,2 A, wydłużenie luku 26 mm.

W porównaniu z doświadczeniem 3-ciem. tablicy , B , otrzymujemy przy równem napięciu biegu jałowego zmniejszenie elastyczności przy niniejszym prądzie zwarcia.

Doświadczenie 8.

Napięcie biegu jałowego 88,5 V, prąd zwarcia 120 A, elektroda 2/3.2 mm wytwórni ,,K“.

Tablica „C".

	przy łuku	Oporem rzeczyw. drut. zamiast łuku
Napięcie w łuku V Prąd w łuku A • • • VA........ W ........ Wydłużenie „d“ mm Spółczynnik mocy . .	62 57 62 67 75 66 4 250 4 100 3 900 3 400 37 34 0,92! 0,85	68 68 62 67,5! 68 78.5 4 600 4 620 4 860 4 600 4 620 4 860 • 1 I	46 99,5 4 580 4 580

Doświadczenia tablicy „C'‘ wskazywały, że przy tern samem napięciu skutecznem w łuku i przy oporze drutowym powstawały pewne różnice w prądzie, t. j. prąd w łuku był nieco mniejszy, niż prąd przy oporze i, jak potwierdzały to badania w-atomierzem, w łuku powstaje pewien spółczynnik mocy prądu. Zauważymy tu, że napięcie w łuku nie jest sinusoidalne: krzywa napięcia jest spłaszczona i prosta symetrji nieco przesunięta względem środka. co przypuszczalnie powoduje wspomniany wyżej spółczynnik mocy.

Równanie trzecie jest równaniem krzywych drugiego rzędu. Charakterystyki prądowo-napięciowe byłyby więc elipsami lub kołami.

Dane prób 4-5-Ó-7 tablicy .,C“ wskazują lekkie odkształcenie charakterystyki prądowo-napięciowej przy włączeniu oporów rzeczywistych od krzywych drugiego rzędu, a dane prób 1-2-3 przy łuku wskazują na dalsze odchylenie od tych krzywych w łuku. Nie bacząc na to, wydłużenie ,,d” w doświadczeniach 8-em i 7-mem wskazują na znaczną elastyczność łuku.

Dalsze doświadczenia, wykonywane z elektrodami rozmaitych wytwórni, jak krajowych tak i zagranicznych, wykazują elastyczność łuku, większą i mniejszą, niż podane w poprzednich doświadczeniach.

Doświadczenie 9.

Doświadczenie 9 tablicy .,D wskazuje na różną elastyczność luku przy stosowaniu rozmaitych elektrod. W próbach od 1-ej do 9-ej warunki spawarki były te same: rapięcie biegu jałowego wynosiło 80 V, a prąd zwarcia ok. 300 A. Doświadczenia wskazują na wielki wpływ otuliny na elastyczność łuku. Elektrody wytwórni zagranicznej „B ' wykazują nieco lepszą elastyczność w próbach l-ej i 2-ej, niż krajowej „A‘ w próbie 6-ej, lecz zagraniczne w próbie 4-ej znacznie gorszą, niż krajowe. Elektrody słabo otulone wogóle wykazują mniejszą elastyczność łuku, niż mocno otulone, jak np. wytwórni „E w próbach 8-ej i 9-ej, lecz zato w próbie 10-ej przy nieco większem napięciu biegu jałowego elektroda w otulinie grubości 0,15 mm wykazuje znaczną elastyczność. Otulina ta różni się w składzie od otuliny w próbach 8-ej i 9-ej. Próba 11-sta wskazuje na znaczną elastyczność łuku elektrody 4 mm przy małym prądzie w stosunku do średnicy elektrody. Prąd zwarcia przy próbie 11-ej wynosił 120 A.

Tab! ..D”.

Próba	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
	Zagrań		i c z n	e		Krajowe		Elektrobudowa			Zagr.
Wytwórnia i rodzaj elektrody	mocno otulone			śr. otul	mocno otulone			średnio otulone			m. ot.
	Bi niebies.	Ba czerw.	B; szara	b4 żółta	C	A	D	Ei	El	e3	b3
Napięcie biegu jałowego V			80	80	80	80	80	80	80	94	94
Średnica elektrody w mm	4 5.6	4/5.5	4/5,8	4/4.6	4/5.2	4:5.8	4/5.7	4/4.3	4/4.5	2/2.3	4 5.5
Napięcie V przy przerwie	56,5	61	51	46	47	55	53	39	43	48	43
Prąd w łuku A przy przerwie	140	117	165	183	179	147	155	220	205	76	77
Wydłużenie średnie d . . .	31.3	29	20	16	14	27	19	12	16	25	22
Wydłużenie maks. i minim.	35/29	33 32	25 T 6	20 i 2	20/11	29/20	25/10	15/10	20'10	30/22	24 20

(3)

Zauważymy też, że transformatory do spawania posiadają wielką oporność urojoną i małą oporność rzeczywistą. Gdybyśmy przyjęli, że oporność urojona przy pew-nem nastawieniu transformatora jest stała X, to przy stałem napięciu Vo i zmiennej oporności rzeczywistej R, włączanej w obwód prądu, otrzymamy prąd / i napięcie na końcach oporności R, określane następującemi wzorami:

I = - ^V!L.........(i)

l^r x* -f- /?²

V = R I = ^{R V}°...

| X* -f R²

z czego łatwo wyprowadzić, że:

X-/+V²=V₀^J    .

Dla porównania wyników doświadczeń tablica ,,E‘ podaje prądy, zalecane przy spawaniu przez różne wytwórnie, w stosunku do średnicy elektrod.

Tablica „E”.

Średnica elektr. mm		1,6	2	2,5	3 1 I	3,25	4	5
	„Arcos“ — Belgja .		30	50		85	110	140
	od-do ^A		50	70		115	140	170
U • M
c
V-	„Murax“ — Anglja A	28	45	80	100		125
* >*	od — do		50	90	115		140
>5	„Bóhler“ — Niemcy A				OO O O		110	140
	od — do						190	220