wnosi w życie dziecka ład i uspokojenie.
2. Wszystkie ćwiczenia są zintegrowane, łączą doznania ruchowe, czuciowe, słuchowe, wzrokowe i emocjonalne. W procesie terapeutycznym uczestniczy całe ciało dziecka. Wszystkie czynności są werbalizowane (nazywane). Każdemu ćwiczeniu towarzyszy piosenka, wierszyk, rymowanka lub komunikat słowny. Doświadczenia ruchowe są uświadamiane dzięki mowie, dlatego czynności ruchowe i mowa wzajemnie się stymulują. Mowa jest regulatorem zachowań ruchowych.
3. Ćwiczenia prowadzone są w formie zabawy, dzięki czemu terapia jest przyjemniejsza i łatwiejsza do zaakceptowania. Mimo "zabawowej" formy zajęć, bardzo istotne są oddziaływania wychowawcze, które opierają się na pedagogice sukcesu i wprowadzeniu pojęcia "granic". Staramy się wzbudzić w dziecku poczucie, że może więcej osiągnąć, niż jemu samemu się wydaje. Wiara w jego możliwości i powodzenie podejmowanych wysiłków, budzi pragnienie przekraczania własnych możliwości a tym samym powoduje postęp. Jak zakłada pedagogika sukcesu, dziecko w tracie terapii ma zrozumieć, że prawidłowe wykonywanie ćwiczeń bądź właściwe zachowania są czymś naturalnym i przyjemnym, nie robi tego aby zasłużyć na pochwały, ale czerpać radość z pokonywania własnych słabości, wzrastać w odpowiedzialności za własne życie. Pojęcie "granic", uświadamia dziecku, że nie tylko ono, ale ktoś inny też ma prawo powiedzieć - nie. Dziecko uczy się, że jego przyjemność jest ograniczona szacunkiem dla innych, bezpieczeństwem całej grupy, że każdy ma prawo do swojej własnej przestrzeni i nie wolno jej przekraczać bez uzgodnienia.
4. Stopień trudności ćwiczeń jest dostosowany do wieku i dojrzałości rozwojowej dziecka (wynika ze znajomości procesów dojrzewania OUN i rozwoju w każdym przedziale wiekowym).
SCHEMAT PRZEBIEGU KAŻDEGO Z ZAJĘĆ:
1. Przywitanie - prosta z pozoru czynność, z neurologicznego punktu widzenia, integruje wiele struktur korowych i podkorowych w OUN (odpowiedzialnych za mowę, ruch, koncentrację uwagi, wzrok, emocje). Oczekujemy od dziecka