przyjęcia postawy wyprostowanej, podania prawej ręki, spojrzenia w oczy i powiedzenia "dzień dobry".
2. Przebieranie się i składanie ubrania - dziecko ćwiczy praksję, schemat ciała, organizację czynności w czasie, samodzielność i samoobsługę.
3. Toaleta - uczy regulacji i dostosowywania rytmu potrzeb fizjologicznych do rytmu innych zadań i pracy.
4. Masaż - nie jest to masaż leczniczy, rehabilitacyjny, ale jak mawiała M.Block "spotkanie z drugim człowiekiem poprzez dotyk". Wprawdzie nie jest to masaż leczniczy, jednak terapeuci wykonują go poprzez specyficzny dotyk, z odpowiednią siłą nacisku, według ustalonego schematu i dla osiągnięcia określonych celów. Dziecko podczas masażu powinno czuć się podmiotem, a nie obiektem manipulowania. Cele masażu: dostarczenie bodźców dotykowych, kształtowanie somatognozji, relaksacja, kształtowanie relacji terapeuta - dziecko, rozmowa (na tematy interesujące dziecko).
5. Ćwiczenia indukcyjne - pierwszy etap ćwiczeń ruchowych, w tym samym czasie cała grupa wykonuje te same ćwiczenia. Ćwiczenia indukcyjne odbywają się w zróżnicowanym tempie i rytmie, każde jest poprzedzone słowną zapowiedzią i sprzężone ze śpiewem i mową. W ten sposób dzieci przygotowują całe ciało do ćwiczeń dużej motoryki.
6. Ćwiczenia schematu ciała - są tylko wówczas skuteczne, jeżeli są nabywane przy udziale własnego ciała. Ćwiczenia te, dotyczą organizacji w przestrzeni i czasie, zawsze są sprzężone z równoczesną stymulacją czuciową, ruchową, wzrokową i werbalną.
7. Ćwiczenia dużej motoryki - są stałą sekwencją 10, dość trudnych i złożonych ćwiczeń. Dzieci z młodszej grupy, uczą się i wykonują tylko pierwsze 5, dzieci starsze wszystkie. Początkowo wszystkie ćwiczenia wykonywane są w tej samej kolejności, do momentu w którym poszczególne dzieci opanują kolejność. Każdemu z ćwiczeń odpowiada obrazek, numer i nazwa oraz palec dłoni. Po opanowaniu schematu, ćwiczenia są wykonywane w różnych kolejnościach, ale nazwa, cyfra i obrazek zawsze pozostaje ten sam. Ćwiczeniom dużej motoryki prócz pracy ciała,