Projektowanie obiektowe (object-oriented design) to ogól metod programowania z zastosowaniem metodologii obiektowej. Programowanie obiektowe obejmuje również różne sposoby rozwiązywania problemów.
Programowanie obiektowe to pewien wzorzec programowania (paradygmat) przyjęty w danym okresie rozwoju informatyki. Paradygmat programowania definiuje sposób patrzenia programisty na przepływ sterowania i wykonywanie programu komputerowego. Traktowany jestjako zbiór współpracujących ze sobą obiektów, podczas gdy w programowaniu strukturalnym definiowane jest, co trzeba wykonać, a nie wjaki sposób. W programowaniu obiektowym programy definiuje się za pomocą obiektów określających dane rzeczywiste i funkcji na nich operujących. Obiektowy program komputerowy wyrażony jestjako zbiór takich obiektów, komunikujących się między sobą w celu wykonywania określonych zadań.
Pojęcie „obiekt” w ujęciu metod opisu otaczającego nas świata jest bardzo pojemne. Obejmuje ono zarówno takie określenia, jak: pies, koń, samochód, ołówek, wazon, kwiat, jak i takie, które są zupełnie czymś innym: światło, czas, rozmowa, kopnięcie piłki czy dokonanie wpłaty w okienku bankowym. Jednym słowem: wszystko, co nas otacza, jest wujęciu projektu informatycznego obiektem. Zarówno rzeczy namacalne, jak i te, które są ulotne, a także te, które nie mają jakiejkolwiek formy fizycznej. Każdy obiekt ma pewne dane opisujące go. Takie dane nazywamy atrybutami obiektu (np. kolor, wysokość, wartość, czas trwania i wiele innych).
Z pojęciem „obiekt” ściśle wiąże się pojęcie „metoda” („metody”). Najprościej mówiąc, metody mówią nam, jak możemy danego obiektu użyć lub j ak możemy wpłynąć na j ego zachowanie. Sam obiekt j ako taki nie ma żadnego znaczenia. Obiekt bez metod można porównać do jakiejś liczby, co do której nie wiemy, co oznacza. Samo to, że jest to np. cyfra 4, nic nam nie mówi. Natomiast jeśli wiemy, że oznacza ona pojemność
5