skanuj0001

1. Podstawy procesu skrawania

1.1.    Pojęcia podstawowe

Obróbka ubytkowa jest to metoda (technika) wytwarzania polegająca na nadawaniu kształtów, wymiarów i gładkości (chropowatości) powierzchni półwyrobom metalowym i z innych materiałów poprzez oddzielenie nadmiaru materiału, tzw. naddatku.

Obróbkę ubytkową można podzielić na: obróbkę skrawaniem, obróbkę erozyjną.

Natomiast obróbka skrawaniem dzieli się na:

obróbkę wiórową (zdefiniowana geometria ostrza i liczba ostrzy, np. toczenie, wiercenie, ...),

obróbkę ścierną (nie zdefiniowana geometria i liczba ostrzy, np. szlifowanie, docieranie,...).

Kształt obrabianego przedmiotu oraz dokładność wymiarowo-ksztaltowa zależą od właściwości układu OUPN (Obrabiarka-Uchwyt przedmiotowy i narzędziowy- Frzedmiot-Narzędzie).

1.1.1.    Cechy tcchniczno-użytkowe obrabiarek

Obróbka ubytkowa odbywa się na maszynach technologicznych zwanych obrabiarkami. Przydatność obrabiarki do wyznaczonych jej w procesie produkcji zadań zależy od:

a)    podstawowego sposobu obróbki,

b)    przeznaczenia produkcyjnego,

c)    możliwości obróbkowych,

d)    wydajności obróbki,

e)    dokładności obróbki,

0 stopnia automatyzacji i rodzaju sterowania,

g)    wielkości charakterystycznych,

h)    wyposażenia,

i)    wskaźników energetycznych,

j)    niezawodności i trwałości.