IMG37

1. Podstawy procesu skrawania

1.1.    Pojęcia podstawowe

Obróbka ubytkowa jest to metoda (technika) wytwarzania polegająca na nadawaniu kształtów, wymiarów i gładkości (chropowatości) powierzchni półwyrobom metalowym i z innych materiałów poprzez oddzielenie nadmiaru materiału, tzw. naddatku.

Obróbkę ubytkową można podzielić na:

-    obróbkę skrawaniem,

-    obróbkę erozyjną.

Natomiast obróbka skrawaniem dzieli się na:

-    obróbkę wiórową (zdefiniowana geometria ostrza i liczba ostrzy, np. toczenie, wiercenie,...),

-    obróbkę ścierną (nie zdefiniowana geometria i liczba ostrzy, np. szlifowanie, docieranie,...).

Kształt obrabianego przedmiotu oraz dokładność wymiarowo-kształtowa zależą od właściwości układu OUPN (Obrabiarka-Uchwyt przedmiotowy i narzędziowy- Przedmiot-Narzędzie).

1.1.1.    Cechy techniczno-użytkowe obrabiarek

Obróbka ubytkowa odbywa się na maszynach technologicznych zwanych obrabiarkami. Przydatność obrabiarki do wyznaczonych jej w procesie produkcji zadań zależy od:

a)    podstawowego sposobu obróbki,

b)    przeznaczenia produkcyjnego.

c)    możliwości obróbkowych,

d)    wydajności obróbki;

e)    dokładności obróbki,

0 stopnia automatyzacji i rodzaju sterowania,

g)    wielkości charakterystycznych,

h)    wyposażenia,

i)    wskaźników energetycznych,

j)    niezawodności i trwałości.