5662539309

Rysunek 1.3: Model podnośnika samochodowego z programu Working Model [22] (1 - ciała sztywne, 2 - połączenia bezpośrednie (przegubowe), 3 - połączenia bezpośrednie (przegubowo-przesuwne), 4 - więzy (ograniczenia ruchu), 5 - obciążenie zewnętrzne

0

Na zakończenie tych wstępnych uwag przytoczone zostały dla porządku określenia różnych rodzajów modeli układu używanych w mechanice¹*. S%*xo modele: fizyczny, matematyczny i wirtualny.

Modelem fizycznym nazywa się zbiór informacji o badanym zjawisku, niesformalizowany pod względem matematycznym.

Modelowanie fizyczne polega na wyodrębnieniu isTotńych elementów z rozważanego zjawiska rzeczywistego, czyli ustaleniu: celu modelowania, praw fizycznych rządzących zjawiskiem, cech jakościowych rcharakterystyk ilościowych obiektu oraz cech i charakterystyk sygnałów wejściowych [1]. Dla układu mechanicznego sygnałami wejściowymi są zadane siły zewnętrzne i/lub wewnętrzne, a także zadany ruch niektórych punktów lub ciał.

Model matematyczny odpowiadający przyjętemu modelowi fizycznemu otrzymuje się wprowadzając sformalizowany opis zawierający informacje o zjawisku wyrażony w postaci zależności analitycznych (równań i nierówności).

Model wirtualny układu jest modelem tworzonym przy pomocy specjalnego programu komputerowego. Jest to model fizyczny układu wprowadzony do komputera przy pomocy edytora graficznego (wyposażonego w narzędzia, które pozwalają na zadawanie własności modelu, obciążeń, parametrów liczbowych), automatycznie uzppełńiany o równania ruchu oraz związki (prawa) fizyczne.

_ , -V

¹¹ Nie wspominamy tu o modelach doświadczalnych używanych talnych.

badaniach eksperymen-