5672968725

•    Oddział II Psychiatria Dziecięca - Dolnośląskie Centrum Pediatryczne ul. Kasprowicza

•    Oddział Wczesnej Interwencji - Przedszkole Integracyjne ul. Grochowa 15

•    Zespół Placówek Oświatowych nr 2 we Wrocławiu, ul. Głogowska 30 (ośrodek dla dzieci autystycznych)

•    zajęcia prowadzone przez mgr K. Komarzyńską, która przyjeżdża do Instytutu z Wielkiej Brytanii, są zblokowane. Terminy zajęć: 19-20 listopada'09 (czwartek, piątek) studia stacjonarne; 21-22 listopada'09 (sobota, niedziela) studia niestacjonarne

Założenia i cele

•    Pokazanie znaczenia - dla psychopatologii - wiedzy z zakresu normy rozwojowej.

•    Analiza problemów etycznych związanych z klinicznymi badaniami diagnostycznymi dzieci i młodzieży.

•    Omówienie teoretycznych podstaw diagnozy oraz terapii dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwoju, osobowości oraz z zaburzeniami klinicznymi.

■    Analiza szczegółowej problematyki dotyczącej rozwoju oraz funkcjonowania osób z trudnościami i zaburzeniami uwarunkowanymi genetycznie, organicznie i środowiskowo.

■    Zapoznanie z mechanizmami powstawania zaburzeń, które rozpoczynają się w niemowlęctwie, dzieciństwie lub w adolescencji.

■    Omówienie zagadnienia nasilania się objawów psychopatologicznych w okresie dojrzewania i utrzymywania się w wieku dorosłym.

■    Prezentacja wybranych narzędzi stosowanych w diagnozie klinicznej dzieci i młodzieży.

Po zakończeniu kursu z psychopatologii rozwoju dzieci i młodzieży

student powinien umieć:

•    zdefiniować prawidłowe i nieprawidłowe zachowania, uwzględniając statystyczne, kliniczne, teoretyczne i społeczno-kulturowe kryteria zaburzeń

•    rozumieć normę i patologię w rozwoju dziecka (dysharmonijny, opóźniony i upośledzony) rozwój dziecka

•    ustalać psychologiczne przyczyny zaburzeń takie jak: patogenne wzorce rodzinne, deprywacja opieki rodzicielskiej

•    rozróżniać grupy zaburzeń u dzieci: zaburzenia kliniczne, dysfunkcje intelektu, deformacje osobowości

•    pokazać zależność między przyczynami (czynnikami) psychologicznymi a zaburzeniami somatycznymi wykorzystywać kategorialne i dymensjonalne podejście do zaburzeń oraz wskazać i wyjaśnić ograniczenia systemów klasyfikacyjnych zaburzeń psychicznych