5399619733

kwantowymi 1, m i s. Na schematycznym diagramie (Rys. 2.7) te różnice można zaniedbać, dzięki czemu widma rentgenowskie wszystkich ciężkich pierwiastków mają podobny charakter.

Wyobraźmy sobie bombardowanie elektronami antykatody z substancji, która ma powłoki o energiach zaznaczonych na Rys. 2.7. Jeśli napięcie przyłożone do antykatody przewyższa istotnie wartość energii powłoki K (n=0), to elektrony będą traciły energie na kilka sposobów:

•    na ogrzewanie antykatody,

•    na emisję ciągłego promieniowania hamowania,

•    na wybicie elektronu z wewnętrznej powłoki antykatody, co wiąże się z emisją promieniowania charakterystycznego.

Mechanizm powstawania promieniowania charakterystycznego polega na bezpośrednim wybiciu elektronu z jednej z wewnętrznych powłok wytwarzając nieobsadzoną lukę w powłoce, a w drugim etapie następuje przeskok elektronu z wyższej powłoki na lukę w wewnętrznej powłoce, co skutkuje emisją fotonu rentgenowskiego o energii charakterystycznej dla różnicy energii między powłokami w materiale tarczy, Przykładowe przejścia rentgenowskie stowarzyszone z powstawaniem luk w powłokach K i L zaznaczone są na Rys. 2.7.

Rys. 2.7. Schematyczny diagram powłok i elektromagnetycznych przejść rentgenowskich

Model Bohra wyjaśnia prawo Mosleya, które mówi, że częstości odpowiednich rentgenowskich linii widmowych zmieniają się wraz z liczbą atomową pierwiastka według wzoru:

-Jv = a(z -b),