5672968900

Fale radiowe w atmosferze ziemskiej 46

W systemach radiokomunikacyjnych zastosowanie znalazła dyfrakcja fal radiowych na przeszkodach terenowych - wniesieniach, wysokich budynkach - znajdujących się na drodze propagacji fali. Dzięki dyfrakcji, fale radiowe docierają również do miejsc, które są zasłonięte przeszkodami terenowymi i nie istnieje bezpośrednia widoczność między nimi a anteną nadawczą. Zjawisko dyfrakcji jest wykorzystywane w pozahoryzontowych liniach radiowych. Jest również uwzględniane przy obliczaniu zasięgów stacji bazowych sieci telefonii komórkowej oraz w amatorskiej łączności radiowej.

Dyfrakcja występuje również wtedy, gdy przeszkoda terenowa znajduje się poniżej linii bezpośredniej propagacji fali. Ponieważ wszystkie punkty czoła fali radiowej są źródłami fal wtórnych, to w propagacji fali między antenami nadawczą i odbiorczą uczestniczą również punkty znajdujące się poza linią bezpośredniej propagacji fali. W celu analizy tego zjawiska zdefiniowano pojęcie stref Fresnela. Pierwsza strefa Fresnela jest to taki obszar, w którym drogi propagacji punktów czoła fali na trasie od anteny nadawczej do odbiorczej różnią się co najwyżej o Aj 2 od drogi propagacji bezpośredniej (rys. 5.6).

Analogicznie zdefiniowano kolejne strefy Fresnela. N-ta strefa odpowiada drodze propagacji nie dłuższej niż n-A/2 od drogi propagacji bezpośredniej. Strefy Fresnela mają kształty elipsoid obrotowych, których osią główną jest linia łącząca obie anteny. Promień każdej strefy Fresnela jest największy w połowie odległości od obu anten - i jest dany zależnością: