5672968907

Propagacja wielodrogowa sygnału radiowego 34

wysokości zawieszenia anten i profil hipsometryczny trasy można wyznaczyć położenie i szerokość strefy odbicia, korzystając z zależności [8] :

^D,

_ /?,

h_x +h₂

(4.4)

(4.5)

D_g = r •

gdzie:

r - długość trasy linii radiowej,

hj - wysokość anteny niżej zawieszonej,

/?2 - wysokość anteny wyżej zawieszonej.

Strefa odbicia zaczyna się w odległości Dj i kończy w odległości Dq, licząc od anteny niższej. W metodzie tej nie jest znana wysokość hg, względem której należy obliczać wysokości zawieszenia anten. Dlatego wstępnie za hg przyjmuje się dowolną wysokość, np. najniższy punkt na trasie propagacji. Po wyznaczeniu strefy odbicia, za hg należy przyjąć wysokość środka tej strefy i obliczenia powtórzyć uzyskując nową strefę odbicia i nową wysokość hg. Powyższe czynności należy powtarzać tak długo, aż kolejne strefy odbicia będą różniły się od siebie o wartość pomijalnie małą.

Powyższa metoda ma niestety istotną wadę. Gdy poszczególne odcinki terenu są nachylone do powierzchni Ziemi pod pewnym, niezerowym kątem, kierunek odbicia fal radiowych będzie zupełnie inny niż przewidywany. Dla każdego takiego odcinka terenu, należałoby przeorientować układ współrzędnych tak, aby odcinek ten stał się poziomy. Następnie należałoby obliczyć nowe współrzędne anten i sprawdzić, czy strefa odbicia znajduje się na badanym odcinku. Możliwe, że na trasie pomiędzy stacją nadawczą a stacją odbiorczą będzie znajdowało się kilka, a nawet kilkanaście takich stref. Taka metoda postępowania wymaga znajomości dokładnego profilu hipsometrycznego trasy i programu komputerowego wspomagającego prowadzenie obliczeń dla każdego odcinka trasy. Kod takiego programu w języku C znajduje się w załączniku A. W oparciu o wspomniany program przeprowadzono obliczenia dla przykładowego profilu hipsometrycznego trasy. Profil ten zaprezentowano na rysunku 4.3, a wyniki obliczeń - wykonane metodą tradycyjną i przy pomocy programu - znajdują się w tabeli 4.1.