5672968910

Propagacja wielodrogowa sygnału radiowego 37

h],h2 - wysokości zawieszenia anten [m], hl ~ wysokość nad poziom morza anteny niższej [m],

dNi - zmiana współczynnika refrakcji atmosfery w najniższych 65 metrach nie przekraczana przez 1 % czasu roku,

/- częstotliwość fali radiowej [GHz],

s_a - współczynnik zróżnicowania wysokościowego terenu.

Metoda ITU-R pozwala też na obliczenie procentu czasu, w którym przekraczane są zaniki o małej głębokości oraz obliczanie procentu czasu, kiedy występują wzmocnienia sygnału.

4.4. Sposoby unikania    lub zmniejszania głębokości zaników

wielodrogowych

W celu przeciwdziałania zanikom wielodrogowym bardzo często stosuje się odbiór zbiorczy - przestrzenny, kątowy lub częstotliwościowy. Jest to jednak rozwiązanie kosztowne, dlatego szuka się innych, prostszych metod niwelowania tego zjawiska. Do najważniejszych z nich należą [19]:

1.    Regulacja wysokości zawieszenia anten w celu przesunięcia stref odbicia w obszary o silniejszym tłumieniu fali radiowej przez powierzchnię gruntu.

2.    Zwiększanie kąta inklinacji (kąta nachylenia względem płaszczyzny poziomej) trajektorii fali bezpośredniej przez umieszczenie jednej z anten maksymalnie wysoko, drugiej - nisko, na wieżach lub masztach antenowych. Dzięki temu zwiększa się kąt między falą bezpośrednią i falą odbitą, co przy małych kątach połowy mocy anten, powoduje silniejsze tłumienie fal odbitych. Dodatkowe wzmocnienie tego efektu można uzyskać przez nieznaczne zwiększenie kątów elewacji obu anten.

3.    Odpowiedni wybór lokalizacji stacji radiowej, który spowoduje zasłonięcie anteny, przez naturalne przeszkody terenowe (skały, wzniesienia, itp.), przed ewentualną falą odbitą. Analogicznie, można sztucznie zasłonić część przestrzeni dookoła anteny. Technika ta może jednak spowodować zwiększenie tłumienia fali bezpośredniej, na skutek ograniczenia przestrzeni uczestniczącej efektywnie w przenoszeniu energii między antenami .