5672969278

trzy definicje stopy naturalnej, jedną związaną ze zrównaniem oszczędności z inwestycjami, drugą ze stabilizacją ogólnego poziomu cen i wreszcie trzecią, zrównującą stopę naturalną z krańcową produktywnością kapitału. Dla Wicksella wszystkie trzy definicje opisywały ten sam obiekt, na gruncie współczesnej ekonomii nie sposób jednak wykazać ich równości i trzeba uznać że są to trzy odrębne definicje (Laidler 1991, s. 130).

Przez większą część XX wieku wicksellowska teoria stóp procentowych nie budziła szczególnego zainteresowania ekonomistów, którzy, choć z reguły świadomi jej istnienia, nie przywiązywali do niej większej wagi. Keynes argumentował jeszcze w duchu koncepcji wicksellowskiej w „A Treatise of Money” w 1930, jednak koncepcję naturalnej stopy procentowej odrzucił całkowicie kilka lat później w „Ogólnej teorii zatrudnienia, procentu i pieniądza” (por. J.M.Keynes 1936 s. 269-270, J.R.Hicks, 1988 s. 121). Do nielicznych wyjątków zaliczyć można szwedzkich ekonomistów E.Lindahla i G.Myrdala, którzy zajmowali się w latach 30-tych rozwijaniem koncepcji Wicksella. (por. A.Leijonhufvud, 1989). Również po drugiej wojnie, teoria Wicksella nie znalazła się w centrum zainteresowania ekonomistów. Zapewne jedną z przyczyn, był obowiązujący do początku lat 70-tych system sztywnych kursów walutowych, który w znacznym stopniu zmniejszał rolę niezależnej polityki pieniężnej, opartej o sterowanie stopami procentowymi.

1.2 Współczesna analiza NSP

Sytuacja uległa zdecydowanej zmianie w ostatniej dekadzie wieku, kiedy to liczba artykułów, poświęconych temu zagadnieniu zaczęła gwałtownie rosnąć. Do dyskusji na temat naturalnej stopy procentowej włączyli się zarówno ekonomiści akademiccy, jak i związani z bankami centralnymi. Poniżej przedstawione zostały wybrane, współczesne przykłady analizy NSP.

John Taylor (1993) zaproponował tłumaczenie decyzji banku centralnego za pomocą prostej reguły, wiążącej poziom nominalnej stopy procentowej z warunkami makroekonomicznymi (inflacją i luką popytową). Integralną częścią reguły stał się od tego czasu neutralny poziom stóp procentowych, gwarantujący utrzymanie stabilnej inflacji. W latach 90-tych reguły polityki pieniężnej zaczęły być powszechnie wykorzystywane w pracach teoretycznych i w modelowaniu ekonometrycznym, przy czym większość z nich odwołuje się do naturalnej stopy procentowej. Warto jednak zauważyć, że w większości reguł naturalna stopa procentowa jest stała (por. ECB 2001, L.C.Plantier i D.Scrimgeour 2002).