5672969326

powyżej 50 MWt. Przykładowo dla nowych obiektów, uruchamianych po 27 listopada 2003 r., są one surowsze od obecnie obowiązujących: dwukrotnie w odniesieniu do SOx i NOxoraz prawie dwukrotnie, jeśli chodzi o emisję pyłów. W przypadku obiektów uznanych za istniejące zaostrzenia są również bardzo znaczne. Dla spełnienia wymagań Dyrektywy 2001/80/WE niezbędne są działania inwestycyjne, polegające na budowie, rozbudowie lub modernizacji instalacji odsiarczania spalin, redukcji NOx i odpylania. W wielu przypadkach należy rozpatrzyć wariant, czy nie bardziej korzystna byłaby likwidacja istniejących urządzeń i budowa nowych. Wdrożenie Dyrektywy może wywołać również wzrost cen energii elektrycznej i ciepła, pogorszenie stanu finansowego sektora energetycznego oraz wzrost kosztów w całej gospodarce [11]. Zgodnie z Dyrektywą 2003/87/EC (w Polsce zgodnie z ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji) od 1 stycznia 2005 r. wprowadzono indywidualne uprawnienia do emisji CO2 dla zakładów przemysłowych i energetycznych. W sektorze energetycznym objęte zostały urządzenia służące do spalania paliw o mocy powyżej 20 MW (z wyjątkiem spalania odpadów niebezpiecznych i komunalnych), rafinerie ropy naftowej i baterie koksownicze. Podmioty gospodarcze będą mogły kupować brakujące i sprzedawać niewykorzystane nadwyżki przyznanych uprawnień. Zasadnicze znaczenie mająjednak kary, które będą płacić zakłady za przekroczenie przyznanej uprawnieniami wielkości emisji.

Na podstawie artykułu 175 ustęp 1 Traktatu o Unii Europejskiej Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej przyjęły Dyrektywę 2004/8/WE z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie promocji kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na wewnętrznym rynku energii oraz zmieniającą Dyrektywę 92/42/EWG. Ponieważ potencjał dla kogeneracji, jako środka oszczędzania energii nie był dotychczas we Wspólnocie w pełni wykorzystywany, priorytetem dla Wspólnoty jest obecnie promowanie kogeneracji o wysokiej sprawności, opartej na zapotrzebowaniu na ciepło użytkowe. Potencjalne korzyści płynące z kogeneracji w związku z oszczędnością energii pierwotnej, unikaniem strat w sieci i redukcją emisji, w szczególności gazów cieplarnianych mogą pozytywnie wpłynąć na bezpieczeństwo dostaw energii. Jedną z najważniejszych barier stojących na drodze zrównoważonego rozwoju są zmiany klimatyczne [6], Zdaniem Komisji promowanie kogeneracji jest jednym ze środków niezbędnych do obniżenia emisji gazów cieplarnianych przez sektor energetyczny. Celem Dyrektywy 2004/8/WE jest ustalenie zharmonizowanej metody obliczania ilości energii elektrycznej wytwarzanej drogą kogeneracji. Pomiary wytwarzanego ciepła użytkowego, dokonywane podczas produkcji, podkreślają potrzebę unikania utraty kogenerowanego ciepła użytkowego poprzez wysokie straty ciepła w sieciach dystrybucyjnych. Państwa członkowskie na szczeblu krajowym stosują zgodnie z zaleceniami dyrektywy różne mechanizmy wspierania kogeneracji, tj. pomoc w dziedzinie inwestycji, zwolnienia lub ulgi podatkowe, zielone certyfikaty oraz programy bezpośrednich dopłat do cen. Dyrektywa wymienia czynniki, od których zależy ogólna wydajność i zrównoważony rozwój kogeneracji. Zalicza do nich wykorzystywaną technologię, rodzaje paliwa, krzywe obciążenia, rozmiar jednostki oraz parametry ciepła.

5. ZAKOŃCZENIE

Status pełnoprawnego członka Unii Europejskiej wymaga przestrzegania przez Polskę zasad polityki ochrony środowiska. Wypełnianie rygorystycznych warunków akcesyjnych może następować poprzez realizację zadań zawartych w dokumentach formalnych.