Zabawy na poznanie imion:
IMIFf Z RYTMEM
Każdy z uczestników zabawy mówi swoje imię sylabizując je i wyklaskując poszczególne sylaby. Grupa siedzi w kręgu na krzesłach i powtarza.
IMIĘ Z MINĄ
Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Animator jako pierwszy wypowiada swoje imię, robiąc przy tym charakterystyczną minę do sąsiada z prawej strony, ten powtarza to samo do następnego, aż imię z miny wród do nadawcy. Następnie swoje imię wypowiadają kolejne osoby, aż wszyscy zaprezentują swoje imię i minę (imię z miną może powtarzać jednocześnie cała grupa).
IMIĘ Z RÓŻNĄ INTONACTĄ
Dzied wymieniają swoje imiona z różną intonacją:
- z radośdą i ze zdziwieniem ~ bardzo głośno
SZPALER Z IMIONAMI
Dzieci stoją w dwóch rzędach naprzedw siebie w szpalerze, tworząc dach ze złączonych, podniesionych do góry rąk, pozostałe po kolei przebiegają pod szpalerem.
Każdego biegnącego dopingują natężającym się dźwiękiem (AAAAAAAA) stojący w szpalerze.
Po przebiegniędu szpaleru, dziecko odwraca się i wyskakując wykrzykuje swoje imię, a cały szpaler je powtarza. <Zabatoa jest bardzo dynamiczna i doskonale nadaje się dla grupy, który rozsadza energia, w myśl zasady: „Pozwól dzieciom się wykrzyczeć, a spokój sam powróci"1.)
ZI AI-SWOJE IMIĘ HR yS
Utrwalenie imion. Dzied stoją w kręgu. To, które rozpoczyna zabawę, przedstawia się - mówi swoje imię i rzuca piłkę (kulkę z gazety lub maskotkę) do wybranej osoby, po czym przyjmuje wcześniej określoną pozę (siada na dywanie, krzyżuje ręce nąkląfće piersiowej itp.). Dziecko, które otrzymało piłkę, rzuca ją do kolejnego uczestnika itd.
CIUCHCIA * ( .a,
Utrwalenie imion. Dzieci stoją w rozsypce, nauczyael, który jest „lokomotywą" jeździ po sali. Przedszkolak, którego dotknie „lokomotywa" staje się wagonem, a cała grupa rytmicznie (loolno-wolno-szybko-szybko-szybko) wypowiada jego imię. Zabawę kontynuuje się do momentu, aż wszystkie dzied staną się wagonami i utworzą jeden poaąg.
MIETSCE PO MOIEI PRAWE! STRONIE IEST PUSTE
Dzieci siedzą w kręgu z wizytówkami przyklejonymi do ubrań. Prowadzący, który ma po swojej prawej stronie puste miejsce, rozpoczyna zabawę stwierdzając głośno:
Miejsce po mojej prawej stronie jest puste, zapraszam na nie... <np. Olę).
Zaproszona Ola siada na wolne miejsce. Osoba, która ma teraz po swojej prawej stronie puste miejsce kontynuuje zabawę.
Przedstawione propozycje pochodzy z poradnika, który poiostal na bazie kilkuletnich dośioiadczeń w pracy metodami aktywizujycymi. Zaioiera on własne propozycje poszerzone o umiejętności zdobyte na warsztatach organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA.
■ MAŁGORZATA ZIMOCH
. KLANZA. I