Doroszewicz Krystyna, Gamian-Wilk Małgorzata
Zgodnie z teoriami współzależności partnerzy bliskiej relacji wywierają na siebie wzajemny wpływ. Na bazie wzajemnych interakcji, codziennych inwestycji w związek buduje się zaangażowanie, satysfakcja i trwałość relacji. Wpływanie partnerów na siebie i uległość stanowią naturą funkcjonowania związku. W miarę trwania związku zmienia się częstość wywierania wpływu i rodzaj stosowanych taktyk. Początkowe różnice między partnerami często zacierają się i ustala się swoista równowaga. Przeprowadzono trzy badania kwestionariuszowe z udziałem 146 par. W badaniach poszukiwano korelatów uległości wynikającej z namawiania partnera do spełnienia prośby w sposób twardy, pośredni lub miękki. Wykazano, że szczególnie uległość mężczyzn na taktyki miękkie (stosowane przez ich żony lub partnerki) wiąże się z pozytywnymi wskaźnikami dobrostanu. Na uległości na taktyki miękkie mężczyzn korzystają żarów no kobiety jak i mężczyźni, jednakże to szczególnie oni sami ulegając, doświadczają pozytywnych emocji, większej satysfakcji potrzeb podstawowych (przynależności, poczucia sensu, pozytywnej samooceny, kontroli). Z uleganiem na taktyki miękkie (szczególnie mężów / partnerów) wiąże się również podwyższona motywacja do zabiegania o dobro relacji tak kobiet jak i mężczyzn. Z drugiej strony, wykazano negatywny wpływ ulegania na taktyki twarde zarówno wśród kobiet jak i wśród mężczyzn (tu zaobserwowano wzajemny negatywny związek ulegania taktykom wpływu jednej strony relacji na obu partnerów ). Uleganie na taktyki twarde wiąże się z doświadczaniem negatyw nego nastroju, frustracją potrzeb podstawowych, niższą satysfakcją ze związku, mniejszym poczuciem zaufania do partnera. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują zatem na to, że uleganie może wiązać się dla obu stron relacji (szczególnie dla mężczyzn) z pozytywnymi wskaźnikami dobrostanu, a z drugiej strony uleganie „pod przymusem” wiąże się z szeregiem negatywnych dla obu stron i dla relacji konsekwencjami.
8