5833211195

D I A G N10 S T Y

C* bie górnego otworu klatki piersiowej (1,5-7,11).

Objawy

Objawy zespołu uciskowego górnego otworu klatki piersiowej zależą głównie od stopnia ucisku, jakiemu poddane są splot ramienny, tętnica i tyła podobojczykowa, dlatego też chorych można podzielić na trzy grupy. Pierwszą grupę stanowi neurogenny zespól górnego otworu klatki piersiowej, który dotyczy aż około 95% pacjentów. Chorzy najczęściej skarżą się na dolegliwości bólowe odcinka szyjnego kręgosłupa lub obręczy barkowej czy też drętwienia i mrowienia w rejonie całego ramienia bądź przedramienia i ręki. Często towarzyszą im bóle głowy. Niekiedy następstwem TOS jest osłabienie siły uścisku dłoni. Chorzy podają, że z rąk bezwiednie wypadają im przedmioty. Za typowe czynniki prowokujące wystąpienie wymienionych objawów uważa się urazy lub powtarzalne czynności z kończynami górnymi ustawionymi powyżej głowy, prawdopodobnie związane z praktykowanym zawodem i stylem życia. Do drugiej grupy zalicza się żylny zespół górnego otworu klatki piersiowej, który dotyczy 3-5% pacjentów. Ta grupa chorych cierpi z powodu ucisku żyły podobojczykowej lub pachowej między obojczykiem a pierwszym żebrem, jest to najpoważniejsze powikłanie żyłnej komponenty ucisku i zostało opisane jako zespół Pageta-Schroettera. Konsekwencją tego ucisku jest bardzo często zakrzepica. która może występować nagle lub też narastać stopniowo. Występuje zazwyczaj u młodych osób i wiąże się z wysiłkiem fizycznym angażującym kończyny górne. Zwykle pojawiają się jednocześnie zarówno tępy ból, jak i odczucie ciężkości, zwłaszcza w pozycji leżącej w wyniku długotrwałego, wymuszonego ułożenia kończyny górnej, na przykład podczas snu. Pacjenci zgłaszają często purpurowo-czerwone przebarwienia i obrzęki kończyn. W miarę upływu czasu chorzy zauważają wyraźnie rozszerzone powierzchowne żyły na całym ramieniu, klatce piersiowej, plecach i szyi. Do trzeciej grupy należy tętniczy zespół górnego otworu klatki piersiowej, który jest najrzadszą formą i dotyczy tylko 1-2% pacjentów. Występuje w formie ostrej łub przewlekłej. Ciągłe tarcie tętnicy podobojczykowej o podstawę pierwszego żebra może powodować włóknienie tętnicy, prowadząc do powstania poszerzenia postenotycznego, a nawet tętniaka. Wszystko to sprzyja rozwojowi zakrzepów przyściennych i zmian miażdżycowych. Stan ostry charakteryzuje się występowaniem objawów ostrego niedokrwienia kończyny, w którym dochodzi do tworzenia się zakrzepów w tętniakowo poszerzonych naczyniach. Małe skrzepliny mogą uwalniać się, tworząc bolesne zatory z zamknięciem tętniczek palcowych. W fazie przewlekłej pacjenci doświadczają: uczucia oziębienie skóry dłoni, objawu Raynauda, dolegliwości o charakterze chromania przestankowego, zmian troficznych palców, owrzodzenia podpaznokciowego i martwicy (1,5-7,11).

66