nie stoi temu na przeszkodzie, a osoby trzecie na skutek tych czynności nie nabyły praw. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie uchylenia czynności egzekucyjnych przysługuje zażalenie zobowiązanemu oraz wierzycielowi niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym.
Podjęcie zawieszonego postępowania. Po ustaniu przyczyn zawieszenia organ egzekucyjny podejmuje zawieszone postępowanie egzekucyjne. W razie zawieszenia postępowania z przyczyny określonej w art. 56 § 1 pkt 2 (śmierć zobowiązanego), organ egzekucyjny podejmie zawieszone postępowanie, gdy organ ten zostanie zawiadomiony przez wierzyciela o ustaleniu według przepisów prawa cywilnego spadkobierców zmarłego zobowiązanego, na których przeszedł egzekwowany obowiązek, lub osób, na których rzecz zostały uczynione zapisy windykacyjne. Wierzyciel może również, nie czekając na sądowe stwierdzenie nabycia spadku, wskazać osobę, którą uważa za spadkobiercę zmarłego zobowiązanego, odpowiedzialną za egzekwowany obowiązek. Jednakże organ egzekucyjny obowiązany jest zastosować się do postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, jeżeli postanowienie to zostanie mu złożone przed zakończeniem postępowania egzekucyjnego. Jeżeli szczególne przepisy przewidują wydanie przez wierzyciela decyzji o odpowiedzialności za zmarłego zobowiązanego innej osoby, jako spadkobiercy, organ egzekucyjny może podjąć postępowanie egzekucyjne, zawieszone z przyczyny określonej w art. 56 § 1 pkt 2, po wydaniu takiej decyzji.
Jeżeli zawieszenie nastąpiło na wniosek wierzyciela, powinien on złożyć wniosek o podjęcie postępowania, gdy ustana przyczyny zawieszenia. W przeciwnym wypadku po upływie 12 miesięcy od dnia złożenia żądania zawieszenia postępowania zostanie ono umorzone.
Postępowanie egzekucyjne wszczynane jest i prowadzone w celu przymusowego doprowadzenia do wykonania obowiązku przez zobowiązanego. W toku postępowania może powstać sytuacja, gdy osiągnięcie zasadniczego celu postępowania staje się niemożliwe, wówczas postępowanie ulega umorzeniu. „Umorzenie postępowania" oznacza w j. polskim „zaniechanie postępowania"2. To zaniechanie postępowania oznacza przerwanie jego biegu na skutek wystąpienia trwałych przyczyn uniemożliwiających dalsze prowadzenie tego postępowania. Trwałe przyczyny mogą mieć charakter pierwotny, tzn. istniały jeszcze przed wszczęciem postępowania, ale je przeoczono lub nie były znane. W tej sytuacji postępowanie w ogóle nie powinno być wszczęte. Natomiast, gdy przyczyny umorzenia powstają dopiero w toku postępowania, mają charakter wtórny. W pierwszym przypadku z powodu braku informacji rozpoczęto postępowanie, w którym nie można zrealizować celu zasadniczego, a w przypadku drugim po wszczęciu postępowania nastąpiły zdarzenia stanowiące przyczynę umorzenia postępowania.
Postępowanie egzekucyjne w administracji podlega umorzeniu w przypadku zaistnienia przesłanek z art. 59 § lp.e.a. Są to przesłanki, będące przeszkodami zarówno natury prawnej, jak i faktycznej. Postępowanie egzekucyjne umarza się obligatoryjnie:
1) jeżeli obowiązek został wykonany przed wszczęciem postępowania,
2) jeżeli obowiązek nie jest wymagalny, został umorzony lub wygasł z innego powodu albo jeżeli obowiązek nie istniał,
' Szerzej: L. Klat-Wertelecka, Umorzenie administracyjnego postępowania egzekucyjnego, [w:] System egzekucji administracyjnej, pod red. S. Fundowicza, J. Niczyporuka, J. Radwanowicz Warszawa 2004, s. 275-288.
Nowy Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2002, s. 1081.