5833211403

-    konieczne jest ustanowienie systematycznej (obligatoryjnej) kontroli kwalifikacji zawodowych i systemu weryfikacji osób zatrudnionych w gospodarce przestrzennej.

-    konieczna jest zmiana polityki programowej w finansowaniu nauki i wspieranie rozwoju nauki w dziedzinie gospodarki przestrzennej, zwłaszcza w dziedzinie instrumentów polityki przestrzennej, metodyki planowania, problematyki ekonomicznej i samorządowej. Gospodarka przestrzenna powinna zostać wprowadzona do spisu dyscyplin naukowych KBN.

INFORMOWANIE, EDUKOWANIE I UDZIAŁ SPOŁECZEŃSTWA - WARUNEK WSTĘPNY

Na stan gospodarki przestrzennej w Polsce istotny i negatywny wpływ ma słabość społeczeństwa obywatelskiego oraz powszechny brak zrozumienia jak ważny jest ład przestrzenny. Brak wiedzy na ten temat, brak edukacji i brak zainteresowania skutkują brakiem społecznej troski o ład przestrzenny i o stan naszych miast. Ma to też niedobre konsekwencje w sferze polityki.

Należy przystąpić do edukowania społeczeństwa i kreowania autentycznej partycypacji społecznej, co wymaga w pierwszym rzędzie:

-    stworzenia kompleksowego systemu informowania i edukowania społeczeństwa o problemach gospodarki przestrzennej i zasadach zrównoważonego rozwoju, już od poziomu szkoły podstawowej do otwartych ‘uniwersytetów trzeciego wieku’. Działania te nie przyniosą szybkich efektów, ale są konieczne. Wymagają w pierwszym rzędzie odpowiednich regulacji prawnych i środków finansowych, publicznych (rządowych i samorządowych),

-    partycypacja obywateli w procesie przygotowania i realizacji planów zagospodarowania przestrzennego winna się rozpoczynać we wstępnej fazie jego powstawania,

-    forma dokumentów planistycznych, zarówno tekstów jak i rysunków planów, winna umożliwiać partycypację społeczną, ludność winna otrzymywać zrozumiałe i pełne informacje o uwarunkowaniach, problemach i korzyściach, jakie mogą wynikać z proponowanej polityki przestrzennej, zapisanej w projektach planistycznych,

-    należy stworzyć system kontroli kwalifikacji osób prowadzących dialog ze społeczeństwem i zapewnić odpowiednie środki na finansowanie procedur partycypacyjnych.

RAPORT PORUSZA JEDYNIE PROBLEMY NAJWAŻNIEJSZE

Raport omawia jedynie problemy najważniejsze, maiace istotne i praktyczne znaczenie dla gospodarki przestrzennej i podejmuje próbę określenia dominujących tendencji i trendów oraz narastających zagrożeń, podejmuje próbę przedstawienia w miarę kompletnego obrazu głównych barier gospodarki przestrzennej. Założenie to zmusiło autorów do generalnego omawiania poruszanych w nim zagadnień i do rezygnacji z poruszania wielu istotnych kwestii.

Było to koniecznością w sytuacji, kiedy takie tematy jak ‘instrumenty gospodarki przestrzennej', którym w Raporcie poświęcono dwadzieścia siedem stron, posiadają światowa bibliografie publikacji i naukowych ekspertyz, sięgająca rocznie setek pozycji. Z tego samego powodu, raport w skrótowy sposób omawia problem edukacji polskiego planisty przestrzennego i świadomie pomija ważny problem jakim jest nauka o gospodarce przestrzennej. Niewątpliwie, potrzebne są badania i raporty opisujące rzetelnie, zarówno problem nauczania jak również stan polskiej nauki w tej dziedzinie. Nie będą to prawdopodobnie raporty zbyt optymistyczna, ale są potrzebne i będą to opracowania z pewnością szersze, niż ten dokument. I to samo można powiedzieć, z dużym prawdopodobieństwem trafności, o wielu innych, poruszanych w Raporcie zagadnieniach.

Z tych samych względów, raport pomija rozważania metodologiczne i abstrahuje od sporów na temat definicji różnych pojęć, używanych w omawianej problematyce.

‘BARIERY I PROBLEMY GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ W POLSCE' RAPORT KRAJOWEGO SEKRETARIATU „HABITAT” STRONA X