5895614174

PRAWO AUTORSKIE 177-

toratu Generalnego (DG XIII) Komisji Europejskiej. Dy rektorat XIII wydał w 1990 r. specjalną dyrektywę w sprawie praw autorskich związanych z elektroniczną informacją (Green Paper) [6, s. 86], Takich dyrektyw jest więcej. Wspólnota Europejska posiada stały zespół zajmujący się tymi problemami (Legał Advisory Board) [5, s. 2],

Ustawy obowiązujące w państwach stowarzyszonych we Wspólnocie Europejskiej chronią własność intelektualną. Jednakże mimo częstych sporów, powtarzających się napięć, sprawy związane z tą ochroną rzadko kończą się postępowaniem sądowym. Najczęściej spory te są rozwiązywane polubownie (także przez późniejsze zawarcie umowy). Natomiast mniejsze naruszenia prawa autorskiego są z zasady lekceważone, bowiem posiadacz prawa do własności intelektualnej nie zawsze jest do końca przekonany, że sprawę w sądzie wygra, często nie ma pieniędzy na wpis, na wstępne opłaty sądowe, zdarza się także, że nie jest do końca przekonany, czy do naruszenia prawa doszło [5, s. 3]. Jak z tego wynika, obowiązujące w innych państwach przepisy także nie są najlepsze, często ich postanowienia są niezrozumiałe dla twórcy, rodzą jego obawy, budzą wątpliwości co do jego praw i możliwości ochrony własności intelektualnej. Autor pracy cytowanej w bibliografii [5] relacjonując stan prawa autorskiego w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej, radzi twórcom, by utrzymywali stale i bezpośrednie kontakty z dobrymi doradcami prawnymi.

Konwencja berneńska mówi o ochronie praw autorów do ich dzieł literackich i artystycznych. Ochrona ta przysługuje twórcom, którzy są obywatelami państwa należącego do Związku Sygnatariuszy Konwencji w odniesieniu do utworów tych twórców, tak opublikowanych, jak i nieopub-likowanych. Konwencja daje ochronę także tym twórcom, którzy nie są obywatelami żadnego z państw należących do Związku Sygnatariuszy — w odniesieniu do utworów opublikowanych po raz pierwszy w jednym z tych państw albo jednocześnie w państwie nie należącym do wspomnianego Związku i w państwie należącym do Związku [2, s. 3].

Przedmiotem zainteresowania Konwencji berneńskiej są zarówno osobiste, jak i majątkowe prawa autorów. „Autor zachowuje prawo dochodzenia autorstwa dzieła oraz sprzeciwienia się wszelkiemu zniekształceniu, okaleczeniu lub innej zmianie albo wszelkiemu innemu działaniu na szkodę dzieła, które mogłoby przynieść ujmę jego czci lub dobremu imieniu”, niezależnie od jego praw majątkowych, a nawet po przeniesieniu tych praw [2, art. 6^bis ust. 1]. Ustęp 2 tegoż artykułu Konwencji dopuszcza możliwość nieobowiązywania niektórych praw osobistych: „Prawa przyznane autorowi na podstawie ustępu 1 pozostają w mocy po śmierci autora co najmniej do czasu wygaśnięcia praw majątkowych i są wykonywane przez osoby lub instytucje upoważnione do tego przez ustawodawstwo wewnętrzne państwa, w którym żąda się ochrony. Jednakże państwa, których ustawodawstwo obowiązuje w chwili ratyfikacji niniejszego aktu lub przystąpienia do niego nie zawiera przepisów zapewniających po śmierci autora ochronę wszystkich praw przyznanych mu na