604000351

Zbigniew Kacprzyk, Beata Pawłowska, Podstawy elektronicznej dokumentacji budowlanej, Warszawa 2006 linii kreska-kropka). Te atrybuty pozostają stałe bez względu na skalę wydruku, czyli tak jak na ekranie, tak i na wydruku, niezależnie od skali.

Istnieją jednak w rysunkach elementy, których skalowanie może stanowić problem. Należą do nich tekst i linie wymiarowe. Zwykle chcemy, żeby te elementy właśnie na wydrukach miały określone wymiary. I w tym przypadku systemy CAD starają się nadążyć za potrzebami projektantów i pozwalają na szybką zmianę wszystkich parametrów tych obiektów, tak, aby dostosowanie rysunku do skali wydruku było łatwe. Wszystkie parametry dotyczące tekstów czy wymiarów, w tym wysokość, zapisane są w stylach tych obiektów. Zmiana np. wysokości wszystkich tekstów wymiarowych polega więc tylko na zmianie wysokości w opisie stylu tych wymiarów, czyli jedna poprawka aktualizuje grupę obiektów. Drugim, istniejącym już rozwiązaniem, jest definiowanie parametrów np. wymiarów od razu w jednostkach wydruku. Czyli definiując styl tekstu od razu decydujemy się jaka ma być jego wysokość na wydruku, bez określania skali tego wydruku.

Jeżeli dodamy do tego możliwość dowolnego komponowania arkuszy wydruku, mamy narzędzie, które z jednego pliku projektowego automatycznie tworzy dokumenty w różnych skalach i różnie skomponowane.

3.2 Modelowanie precyzyjne

Ta zasada wynika bezpośrednio z możliwości systemów CAD, możliwości, które nie były dostępne w kreśleniu tradycyjnym. Przeanalizujmy rysowanie odcinka o długości 100 cm. W kreśleniu tradycyjnym rysowaliśmy w założonej skali, czyli posługując się skalówką kreśliliśmy odcinek o odpowiedniej długości z pewnym przybliżeniem wynikającym z precyzji urządzeń, z których korzystaliśmy (skalówka, rapidograf). Kreślenie takie było nieprecyzyjne, różnice wynikające z niedokładności wykorzystywanych urządzeń, czy z braku precyzji kreślącego, były dopuszczalne. Konieczne było zatem dodanie do rysunku linii wymiarowej i określenie długości odcinka cyframi - w naszym przypadku 100 cm.

Zupełnie inaczej wygląda rysowanie w programach CAD. Przykładowy odcinek możemy narysować

następująco: podajemy współrzędne początku odcinka (np. x=0, y=0), a potem współrzędne końca

odcinka (np. x=100,y=0). W ten sposób powstaje odcinek o

długości 100 równoległy do osi X (por. Rysunek 2). Zwróćmy

uwagę, że takiego odcinka nie musimy wymiarować

(dodawać linii wymiarowej) ponieważ długość tego odcinka

jest precyzyjnie określona na 100 (z dokładnością przyjętą -

przez użytkownika) i wymiar ten możemy odczytać j,_1QQ_J,

bezpośrednio z obiektu, dokonując pomiaru przy pomocy narzędzi dostępnych w systemach CAD.

Rysunek 2. \N modelowaniu precyzyjnym

Takie podejście do kreślenia pozwala na rysowany obiekt musi mieć dokładnie zadane

wyeliminowanie linii wymiarowych, bo po co parametry

pisać, że obiekt ma długość 100, jeżeli można

zmierzyć ten obiekt. Takie podejście eliminuje też błędy projektowe. Bardzo często, kreśląc tradycyjnie, powstawały błędy sumowania ciągów wymiarowych, otrzymywano inne wartości zliczając różne wymiary tych samych obiektów. Rysunki wykreślone precyzyjnie nie mają takich