604495534

sfalowana morenę denną, przeważnie gliniastą o wysokości do 30 m n.p.m. Morfologia gleb zbliżona jest do tzw. gleb przemytych¹.

3. Metoda badań i dokumentacji (PawełM. Pogodziński)

Prace prowadzone były zgodnie ze stosowanymi w polskiej archeologii standardami badań wykopaliskowych i dokumentacji badań archeologicznych, począwszy od sporządzenia planu warstwicowego i organizacji przestrzeni prac - siatka arowa, oznaczana w układzie współrzędnych, w oparciu o zasady tzw. siatki Henneberga, nawiązana do punktów geodezyjnych osnowy poziomej i pionowej wyniesiona w obrębie linii, rozgraniczających inwestycję w zakresie przestrzennym planowanych badań, poprzez rejestrację źródeł archeologicznych w nawiązaniu do jednostek przestrzeni badawczej, ich eksplorację (w ramach kulturowych układów stratyfikacyjnych, cięcie profilowe - połówkowe, a w przypadku dużych źródeł nieruchomych krzyżowe - obiektów zagłębionych w ziemię, zasadniczo z zastosowaniem warstw mechanicznych po 10 cm, w uzasadnionych przypadkach z przesiewaniem lub szlamowaniem wypełnisk), pobranie odpowiednich próbek, po dokumentację badań i zabytków: pomiarową; rysunkową - podstawową w skali 1:20 (w ramach ćwiartek arów; rzuty poziome zachowanych stropów obiektów oraz podrysy zasadniczo, co 30 cm, przekroje pionowe), zarys obiektów w skali dostosowanej do potrzeb badanej przestrzeni i stanowiska; opisową (karty stanowiska, obiektów; w przypadku występowania również warstw kulturowych; strukturalno-barwna charakterystyka wypełnisk) fotograficzną (cyfrowa arów i obiektów); inwentarzy źródeł, próbek i dokumentacji. Pozyskane źródła na etapie opracowania zostaną poddane konserwacji.

Pierwszym etapem prac było odsłonięcie warstwy ornej, której miąższość dochodziła od 30 do 40cm. W pierwszej kolejności odsłonięto obszary przy granicach wyznaczonego stanowiska i na wypłaszczeniu wyniesienia w celu weryfikacji zasięgu i chronologii osadnictwa na stanowisku. W wyniku podjętych badań uzyskano dane - obiekty i warstwę kulturową, które wskazywały na wykraczanie śladów osadnictwa poza przyjęty zasięg stanowiska, ujęty w dokumentacji konserwatorskiej. W efekcie poszerzono teren badań w kierunku zachodnim i północno-zachodnim.

1

¹ S. Borowiec Gleby powiatu wolińskiego i kamieńskiego na tle warunków przyrodniczych. Materiały Zachodniopomorskie. t. V, 1959, Szczecin, s. 9-25.