606617087

56 JAN MUSZKOWSKI

stym zeszycie za listopad 1926r. znajdujemy jeszcze szereg pozycyj z 1925 r., nie mając przy tern żadnej możności sprawdzenia, w którym roczniku wykazów statystycznych zostały one zarejestrowane.

3)    Przewodnik Bibljogrąficzny nie rejestruje druków w językach obcych, wydanych na obszarze Rzeczypospolitej, gdyż jako wydawnictwo prywatne, mające na uwadze potrzeby świata naukowego polskiego, nie poczuwa się do obowiązku w tym względzie; wymienia jednak niektóre z tych druków, zwłaszcza jeżeli posiadają charakter poloników — co znowu wywołuje rozbieżność w stosunku do materjałów działu polskiego tablic statystycznych, ponieważ tam mieszczą się one w działach według języków; druków tej kategorji naliczyłem w Przewodniku Bibliograficznym około 0,9°/₀.

4)    Przewodnik Bibljogrąficzny notuje niektóre, dowolnie wybrane czasopisma i podaje wykaz treści poszczególnych zeszytów, opierając się w tern na tradycji wydawnictwa. Jest to bardzo dogodne dla czytelnika, ponieważ daje mu możność zorjen-towania się w najważniejszej literaturze naukowej perjodycznej, lecz odbiera rejestracji jednolity charakter i powoduje dalszą rozbieżność w stosunku do materjału urzędowych tablic statystycznych.

5)    Przewodnik Bibljogrąficzny numeruje pozycje, nie dzieła; tak więc każdy zeszyt miesięcznika posiada własny numer, pozycje zaś wydawnictw zeszytowych nieperjodycznych zawierają opis jednego lub paru zeszytów, zależnie od sposobu dostarczania wydawnictwa do urzędu, czy też kartek bibliograficznych do redakcji.

Wszystkie omówione powyżej przyczyny sprawiają, że, gdy tablica statystyczna za 1926 rok wykazuje 5.243 druki w języku polskim, rocznik Przewodnika Bibljograficznego kończy się na pozycji 4.646. Rozbieżność ta tłumaczy się w sposób dostateczny odmiennością metod pracy, nasuwa się tylko wobec tego pytanie, w jakim celu pozycje w Przewodniku Bibljo graficznym są numerowane? Jeżeli bowiem chodzi o ułatwienie korzystania z bibljografji, to wynik pod tym względem jest wręcz odwrotny: numer przy nazwisku czy tytule nie mówi nic czytelnikowi i zmusza właśnie do próżnych nieraz poszukiwań, gdy tymczasem odesłanie do wyrazu naczelnego z adnotacją objaśniającą (w skrócie) wskazuje odrazu, czy potrzebne jest sięgnięcie do