większą liczbę obrębów lub połączenie sąsiadujących obrębów w jeden obręb, lub też włączenie co najmniej jednej działki ewidencyjnej do obrębu sąsiedniego dokonuje się w drodze decyzji administracyjnej.
Rozdział V
Terenowe pomiary geodezyjne
§ 27. 1. Terenowe pomiary geodezyjne dla potrzeb ewidencji wykonuje się metodami:
1) biegunową
2) domiarów prostokątnych,
3) DGPS (Global Positioning System - metoda różnicowa).
2. Stosowana metoda pomiaru powinna zapewniać określenie położenia szczegółów terenowych względem najbliższych elementów poziomej osnowy geodezyjnej z dokładnością:
1) 0,10 m - w przypadku pomiaru punktów załamania granic działek ewidencyjnych oraz konturów budynków^
2) 0,30 m - w przypadku pomiaru punktów załamania konturów kanałów, rowów, i innych budowli ziemnych oraz dla konturów budynków mierzonych metodami fotogrametrycznym it^
3) 0,50 m - w przypadku pomiaru punktów załamania konturów (linii):
a) użytków gruntowych,
b) klas gleboznawczych,
c) bloków wynikających z różnic kondygnacji oraz obrysów elementów nadziemnych w budynkach posadowionych na filarach.
3. Zaleca się wykonywanie terenowych pomiarów geodezyjnych metodą biegunową przy użyciu tachimetrów elektronicznych z automatyczną rejestracją danych.
4. Dla wyznaczenia położenia punktów, o których mowa w ust._2 pkt 1 niezbędne jest wykonanie dwóch niezależnych pomiarów tych punktów metodami wymienionymi w ust. 1 lub wykonanie pomiaru pojedynczego uzupełnionego pomiarem kontrolnym.
5. Pomiar kontrolny, o którym mowa w ust. 4 polega w szczególności na:
1) pomiarze odległości pomiędzy dwoma wyznaczanymi punktami granicznymi,
2) pomiarze punktów przecięcia linii pomiarowej z granicami działek ewidencyjnych,
3) dokonaniu obmiaru budynku.
6. Kontroli poprawności pomiaru punktów, o których mowa w ust. 2 pkt. 2 i 3 dokonuje się poprzez porównanie mapy sporządzonej w oparciu o te pomiary ze stanem na gruncie lub ze zdjęciami lotniczymi, mapą zasadniczą albo też ortofotomapą.
§ 28. 1. Terenowe pomiary geodezyjne punktów załamania granic działek ewidencyjnych oraz konturów budynków wykonuje się w oparciu o punkty:
1) podstawowej geodezyjnej osnowy poziomej I klasy,
2) szczegółowej osnowy poziomej II i III klasy o średnim błędzie położenia punktu względem punktów nawiązania mp < 0,1 Om, zakładanej według zasad instrukcji technicznej „G-1 Szczegółowa osnowa pozioma”,