6137905159

- 215 -

W roku sprawozdawczym zyskała Politechnika Lwowska w poczet swego grona następujących profesorów:

1.    Inż. Stanisława Łukasiewicza, jako profesora nadzwyczajnego maszyn dźwigowych i urządzeń transportowych na Wydziale Mechanicznym;

2.    Dr. inż. Tadeusza Malarskiego, jako profesora nadzwyczajnego fizyki na Wydziale Rolniczo-Lasowym;

3.    Dr. Jerzego Suszkę, jako profesora nadzwyczajnego chemji ogólnej na Wydziale Rolniczo - Lasowym;

4.    Dr. inż. Tadeusza Kuczyńskiego, jako profesora nadzwyczajnego technologji chemicznej nieorganicznej i elektrochemji technicznej na Wydziale Chemicznym;

5.    Dr. inż. Stanisława Brzozowskiego, jako profesora nadzwyczajnego teorji i budowy mostów na Wydziale Inżynierji lądowej i wodnej.

Ustąpili zaś:

1.    z Katedry Użytkowania lasu na Wydziale Rolniczo - Lasowym zwyczajny profesor inż. Cyryl Kochanowski, który rozporządzeniem P. Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 1. kwietnia 1928 r.;

2.    z Katedry Mechaniki technicznej na Wydziale Mechanicznym zwyczajny profesor, Dr. inż. Maksymiljan Huber, powołany postanowieniem P. Prezydenta Rz. P. na stanowisko profesora mechaniki w Politechnice Warszawskiej. Prof. Huber opuścił naszą Szkołę z dniem 1. kwietnia 1928 r.

Luka, powstała przez ustąpienie Prof. Hubera z katedry podstawowej i jednej z najważniejszych dla Politechniki, nie została wypełniona ku wielkiej szkodzie naszej Uczelni, tembar-dziej, że — jak dotychczas — niema nadzieji uzyskania odpowiedniego następcy w najbliższym czasie.

Jest rzeczą w wysokim stopniu wskazaną, by Politechnika Lwowska liczyła się w przyszłości z tern, iż podobnego rodzaju luki mogą powstawać w dalszym ciągu i była na nie przygotowana. Członkom grona profesorskiego zasadniczo nie można odmawiać prawa szukania lepszych warunków pracy w innych uczelniach, jednakże Szkoła ma prawo wymagać od Profesorów, by troska o nią zniewalała Ich, w razie zamiaru opuszczenia katedry, do wczesnego wyszukania odpowiednich następców. Troska ta o zapewnienie przyszłych sił profesorskich powinna być również udziałem poszczególnych Rad Wydziałowych, które są w pierwszym rzędzie odpowiedzialne za całość swej polityki naukowej.