628033589

70 TERESA LISICKA

niczn.ych powinny się również znaleźć słowniki językowe tych narodów, z którymi województwo graniczy.

Cennymi również pozycjami będą specjalistyczne słowniki wielojęzykowe, np. „Słownik papierniczy w czterech językach”: polskim, niemieckim, angielskim, rosyjskim (Warszawa 1967) lub pięciojęzycz-my „Słownik górniczy”, Warszawa 1969. (Wybór podstawowych publikacji słownikowych — patrz aneks 4.)

Informatory. Pełny zestaw wszelkiego rodzaju informatorów powinien się znajdować w księgozbiorze podręcznym. Wziąć należy pod uwagę zarówno te, które ukazują się z określoną częstotliwością, jak i informatory wydawane okazjonalnie. W zasadzie z każdej dziedziny życia społecznego, gospodarczego i kulturalnego wydaje się w ciągu roku coś w rodzaju informatora — przeglądu całorocznej działalności.

Obok tych informatorów szczegółowych, które nie zawsze mogą być osiągalne, gdyż niejednokrotnie funkcjonują jako wydawnictwa wewnętrzne, są również informatory typu ogólnego np. „Rocznik polityczny” (Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne) poświęcony problematyce krajowej lub informator obejmujący Polskę i kraje świata „Świat w przekroju”.

Tu również należy uwzględnić takie informatory, jak: „Informator polityczny”, „Informator nauki polskiej”. Cennymi pozycjami są również wydawnictwa okazjonalne (jubileusze, rocznice) będące podsumowaniem czy przeglądem retrospektywnym działalności. Przykładem takiej publikacji jest informator o charakterze encyklopedycznym „Dwadzieścia pięć lat PRL”.

Minio-że dział dokumentacji w zasadzie gromadzić ma dokumentację swojego regionu, w szczególnych przypadkach mogą być również przydatne informatory w rodzaju: „Partie polityczne i organizacje społeczno-polityczne NRF” (Warszawa 1970), czy „Informator o partiach politycznych i organizacjach społeczno-politycznych Francji” (Warszawa 1971).

Nieodzowne natomiast w dziale informatorów będą: „Spis miejscowości PRL” (Warszawa 1967), podział administracyjny PRL, ogólnopolski spis tele-adresowy „Telegraf — telefon — telex” oraz książki telefoniczne i spis kodów pocztowych.

Do tej grupy wydawnictw zaliczyć należy wszelkiego rodzaju informatory — przewodniki, jak „Przewodnik po Polsce” (Warszawa 1969) czy np. „Przewodnik po miejscach męczeństwa i walki” (Rzeszów 1969). Z wydawnictw obcojęzycznych szerokie przekroje tematyczne zawierają wydawnictwa typu „Year Book” (Wybór wydawnictw — patrz aneks 5).

*

Wydawnictwa kartograficzne i geograficzne. Atlasy: świata, Polski. Mapa województwa, plany miast. Tu również „Słownik geograficzny” Józefa Staszewskiego, „Pochodzenie i znaczenie nazw geograficznych” (wyd. 2, Warszawa 1959) i Lecha Ratajskiego, Janiny Szewczyk, Przemysława Zwolińskiego „Polskie nazewnictwo geograficzne świata” (Warszawa 1959).