6295504701

Logistyka - nauka

Ochrona środowiska

Ochrona środowiska w transporcie kolejowym obejmuje dwa główne kierunki, inwestycyjny i eksploatacyjny.

Zgodnie z ustawą Prawo Ochrony Środowiska [6] oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r.[7] budowa i modernizacja linii kolejowych zaliczona jest do inwestycji znacząco oddziałujących na środowisko. Dla takich inwestycji wymagane jest przeprowadzenia tzw. postępowania w sprawie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Postępowanie takie wymaga określenia, analizy i oceny bezpośredniego oraz pośredniego wpływu danego przedsięwzięcia na środowisko oraz zdrowie, a także warunki życia ludzi, dobra materialne, zabytki, wzajemne oddziaływanie między ww. czynnikami, dostępność do złóż kopalin; możliwości oraz sposoby zapobiegania i ograniczania negatywnego oddziaływania na środowisko oraz wymagany zakres monitoringu.

Wszystkie wymagania zawarte są w standardowych wymaganiach dla dokumentacji środowiskowej przyjętych uchwałą zarządu PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. 3 października 2013 r., aktualizowane w grudniu 2014 r.

W zakresie działalności eksploatacyjnej transportu kolejowego występuję ochrona gruntów, wód, powietrza, zwierząt oraz oddziaływanie hałasu i drgań.

Ponieważ ochrona środowiska jest jednym z wymagań zasadniczych narzuconych przez prawo wspólnotowe dla zapewnienia interoperacyjności, więc stosowne wymagania w odniesieniu do podsystemów strukturalnych i podsystemów eksploatacyjnych zdefiniowano w Technicznych Specyfikacj ach Interoperacyj ności.

Niezależnie od tych wymagań, zastosowanie do transportu kolejowego mają także akty prawne dotyczące bezpośrednio ochrony środowiska, w szczególności:

-    Dyrektywa odnosząca się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku,

-    Dyrektywa w sprawie ochrony dzikiego ptactwa,

-    Dyrektywa w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory

-    Dyrektywa w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach.

Do zanieczyszczenia gruntu na terenach użytkowanych przez PKP PLK S.A. dochodzi najczęściej w wyniku [8]:

-    zużycia szyn i hamulców (żelazo),

-    wycieków z maszyn i agregatów pociągu (oleje smarne),

-    przenikania impregnatów z podkładów do gruntu (policyklicznych związków aromatycznych węglowodorów),

-    przenikanie z popiołu węglowego (używanego do ścieżek żwirowych),

-    herbicydów,

-    magazynowania i przewożenia paliw,

-    bakterii Coli z toalet dyspersyjnych,

-    wypadków.

Dla powietrza dużym zagrożeniem jest emisja spalin (NOx, CO, HC, PM) przez silniki spalinowe pojazdów szynowych. Generalnie w Europie obowiązują dwa główne przepisy, regulujące wymagania dla silników spalinowych pojazdów trakcyjnych w zakresie dopuszczalnych składników toksycznych zawartych w spalinach emitowanych do atmosfery. Są to wymagania ujęte w raporcie ERRI (dawniej ORE) [9] oraz w kartach UIC [10,11], niemających jednak umocowania prawnego w świetle prawa międzynarodowego, a są tylko zobowiązaniami dla wszystkich kolei skupionych w UIC (Międzynarodowym Związku Kolejowym)[12]

W wyniku dyrektyw unijnych niedofiansowawy przez wiele lat tabor kolejowy wymagał modernizacji, aby sprostać unijnym wymaganiom. Nowe pojazdy były zbyt drogie stąd postanowiono

1356 I

|_Logistyka 6/2015