604495002

W związku z powyższym Zarządzanie podobnie jak i inne dyscypliny naukowe posługuje się różnorodnymi metodami poznawczymi, które to nie są ani uniwersalne ani ponadczasowe. Z uwagi na fakt ciągłych zmian jakim podlegają same organizacje funkcjonujące w zmieniających się warunkach społeczno - gospodarczych metody badawcze ewoluują dostosowując się do aktualnych potrzeb.

Zarządzanie jako dyscyplina odrzuciło fundamentalizm metodologiczny, który restrykcyjnie definiował naukowość metody, odwołując się do neopozytywistycznych wzorów nauk przyrodniczych.⁴ W literaturze dotyczącej nauk o zarządzaniu można odnaleźć zalecenia wskazujące na pluralizm czy wręcz anarchizm w tym obszarze, co objawia się przekonaniem o konieczności stosowania wielu metod poznania i kształtowania organizacji tym samym triangulację metodologiczną, co objawia się w formule eklektyzmu metodologicznego.

Jedna z podstawowych klasyfikacji wyróżnia cztery podstawowe rodzaje metod:

-    pragmatyczne,

-    empiryczne,

-    formalne

-    oraz rozumiejące.

Najstarszą grupą metod badawczych stosowanych w naukach o zarządzaniu są metody pragmatyczne. Mają charakter zdroworozsądkowy. Ich charakterystyczną cechą jest to, że nie są nastawione na dotarcie do prawdy, ale na rozwiązanie praktycznych problemów z którymi borykają się jednostki ludzkie. W swej istocie ich podstawowym kryterium wartości jest skuteczność w obszarze zmian, które mogą oznaczać wzrost efektywności organizacji. Metody pragmatyczne sięgają po techniki wykonawcze zarówno z obszaru prawa, jak i inżynierii na tle zdroworozsądkowym.

Kolejną grupę stanowią metody empiryczne, które nawiązują do metod ilościowych nauk społecznych oraz metodyki przyrodoznawstwa. Metody te w głównej mierze odwołują się do poszukiwania prawdy na podstawie doświadczenia zapewniając takie warunki, które jak najbardziej odzwierciedlają rzeczywistość. Poznanie rzeczywistości odbywa się tu dzięki zastosowaniu indukcji.

Szerzej na ten temat: M. Hempolińki, Krytyka epistemologii fundamentalistycznej: R. Rorty i W.V.O. Quine [w:] J. Niżyński (red.) Pogranicza epistemologii, Wyd. IFiS, Warszawa 1992.

18